بررسی اثرات کودهای زیستی حاوی باکتری های تثبیت کننده غیرهمزیست نیتروژن و حل کننده فسفات بر روی صفات کمی وکیفی گندم

حفظ محیط زیست ودستیابی به توسعه فراگیر ازاهداف مهم کشاورزی پایدارمحسوب می شود بنابراین روشی که بتواند ازمصرف بیش ازحدکودهای شیمیائی بکاهد ضروری بنظرمیرسد. این پژوهش باهدف ارزیابی تاثیرریزجانداران محرک رشد گیاه واثرسیستم های تغذیه تلفیقی – شیمیائی و باکتریائی برمراحل فنولوژی، عملکرد، اجزای عملکرد و درصد پروتئین دانه گندم رقم N8019 بود. آزمایش درسال 1390 درمزرعه پژوهشی ایستگاه تحقیقات زراعی بایع کلا وابسته به مرکزتحقیقات کشاورزی و منابع طبیعی مازندران اجراء شد. این بررسی درقالب طرح بلوکهای کامل تصادفی و بصورت اسپلیت پلات (طرح کرت های خرد شده) با 12 تیمارودر3 تکرار به اجراء درآمد.تیمارها شامل کود شیمیائی(نیتروژن و فسفر) بعنوان عامل اصلی در3 سطح: 1- بدون مصرف(C0) 2– برابر50% توصیه کودی(C1) 3- معادل 100% توصیه کودی(C2) ودو نوع کود بیولوژیک هرکدام حاوی ریزجانداران حل کننده فسفات وتثبیت کننده نیتروژن بعنوان عامل فرعی در4 سطح1- بدون تلقیح(B0)2- بذورتلقیح شده با باکتری های تثبیت کننده نیتروژن(B1) 3- بذورتلقیح شده با باکتری های حل کننده فسفات(B2) 4- مصرف توام کودهای زیستی(B3). نتایج حاصل ازتجزیه واریانس اجرای آزمایش نشان داد که اثر تیمارهای مختلف شامل مصرف 100% کود شیمیائی و کودهای بیولوژیک برفنولوژی گیاه، عملکردومیزان پروتئین دانه درسطح احتمال 1% معنی داربود.اما بیشترین تاثیر برروی اجزای یادشده درتیمارترکیبی(100%کود شیمیائی+کودهای بیولوژیک)واثرات متقابل آنها بدست آمده است بنابراین خصوصیات کمی و کیفی گندم درسیستم تلفیقی (کودزیستی و شیمیائی) نسبت به زمانی که به تنهایی استفاده می شود نتیجه بهتری داشته است.