بررسی سطح سرمی ویتامین D، نماگرهای تن سنجی و گلیسمی در بیماران دیابتی نوع 2

کمبود ویتامین D، عامل خطر بسیاری از بیماری های مزمن همچون دیابت نوع 2 محسوب می شود. با توجه به نقش ویتامین D در بروز و شیوع بیماری دیابت و شیوع گسترده کمبود این ویتامین در ایران، مطالعه حاضر با هدف بررسی تعیین سطوح سرمی ویتامین D با نماگرهای گلیسمی و آنتروپومتریک بیماران دیابتی انجام شد.
در این مطالعه توصیفی - مقطعی، 84 بیمار مبتلا به دیابت نوع 2 انتخاب شدند. نماگرهای تن سنجی (وزن، قد، دورکمر، دور لگن، BMI، WHR) و نماگرهای بیوشیمیایی (گلوکز ناشتا در سرم، درصد هموگلوبین گلیکوزیله، انسولین ناشتا، ویتامین دی 25(OH) و شاخص مقاومت به انسولین) اندازه گیری شدند. افراد شرکت کننده براساس سطح سرمی ویتامین D به سه سهک کمبود شدید (10-0 نانوگرم بر میلی لیتر)، کمبود متوسط (20-10 نانوگرم بر میلی لیتر) و عدم کفایت (30-20 نانوگرم بر میلی لیتر) تقسیم بندی شدند. داده ها با استفاده از آزمون های مربع کای، تی مستقل، آنالیز واریانس و پیرسون تجزیه و تحلیل شدند. سطح معنی داری، p<0.05 درنظر گرفته شد.
سطح سرمی ویتامین دی 25(OH) در زنان، به طور معنی داری پایین تر از مردان بود (05/ 0>p). ارتباط معنی داری میان قند خون ناشتا، نسبت دور کمر به باسن (WHR) و ویتامین D مشاهده گردید، اما ارتباط ویتامین D با سایر فاکتورها (انسولین، HbA1C، HOMA-IR) و سایر فاکتورهای آنتروپومتریک از نظر آماری معنی دار نبود.
در مطالعه حاضر با توجه به همبستگی معکوس ویتامین D با قند خون ناشتا، که نشان دهنده تاثیر غیرمستقیم وضعیت ویتامین D بر ترشح انسولین می باشد، همچنین شیوع گسترده کمبود ویتامین D در بیماران دیابتی، می توان نتیجه گرفت که هیپوویتامینوز D، تاثیری منفی بر هموستاز گلوکز دارد.