تاثیر آموزش برنامه تحول نوجوان به والدین بر ارتباط والد- فرزند و کارکرد خانوادگی

نوجوانی مرحله مهمی از تحول هر فرد است و امروزه توجه ویژه ای در پژوهش های مختلف به این دوره می شود. پژوهش حاضر با هدف مطالعه تاثیر برنامه آموزشی تحول نوجوان به والدین بر ارتباط والد- فرزند و کارکرد خانوادگی انجام شد.
این پژوهش از نوع شبه آزمایشی با طرح پیش آزمون- پس آزمون تک گروهی است. روش نمونه گیری به صورت در دسترس و شامل 40 نفر از مادران دانش آموزان مدارس غیرانتفاعی شهر تهران بود. برنامه آموزشی تحول نوجوان هفته ای یک بار و طی 5 جلسه دوساعته اجرا شد. ابزارهای مورد استفاده شامل سیاهه رابطه والد- کودک (جرارد، 1994) و مقیاس فرایندهای خانوادگی (سامانی، 1386) بود. برای تحلیل داده ها از تحلیل واریانس چندمتغیری با طرح اندازه گیری مکرر استفاده شد.
یافته ها نشان دادند که برنامه آموزشی مذکور تاثیر معناداری بر یکی از خرده مقیاس های ارتباط والد- کودک داشته و موجب شده که ایجاد محدودیت افزایش یابد. همچنین نتایج نشان داد برنامه آموزشی بر خرده مقیاس های انسجام و احترام متقابل، مهارت مقابله، تصمیم گیری، و حل مسئله اثر معناداری داشته است در حالی که بر خرده مقیاس های مهارت های ارتباطی و باورهای مذهبی اثر معناداری نداشته است.
با توجه به نتایج برنامه آموزشی، می توان برنامه آموزش تحول نوجوانی را به عنوان برنامه ای موثر به خصوص برای بهبود کارکرد خانوادگی پیشنهاد داد.