نقش واسطه ای تاب آوری در رابطه بین سبک های اسناد و ابعاد شخصیت با فرسودگی شغلی جراحان

فرسودگی شغلی در جوامع امروزی شیوع زیادی پیدا کرده و تمام ابعاد زندگی را در بر گرفته است. با توجه به این مساله، پژوهش حاضر با هدف بررسی اثرات متغیرهای ابعاد شخصیت و سبک های اسناد بر متغیر وابسته فرسودگی شغلی با نقش واسطه ای تاب آوری در بین جراحان شهر کرمان، انجام شد.
جامعه مورد بررسی عبارت بودند از 127 جراح که از بین آنها تعداد 90 نفر به شیوه تصادفی انتخاب و با روش سرشماری پرسشگری شدند. ابزار پرسشگری شامل چهار پرسش نامه ابعاد شخصیت NEO با 60 گویه، سبک اسناد بزرگسالان Seligman با 48 گویه، تاب آوری Connor-Davidson با 20 گویه و فرسودگی شغلی Maslach با 26 گویه بود.
نتایج از طریق مدل سازی– تحلیل مسیر نشان داد که مدل مفهومی مطالعه دارای برازش مناسب بود. بنابراین، سبک اسناد خوش بینانه دارای تاثیر مستقیم مثبت و معنی دار بر تاب آوری بود. به علاوه، سبک اسناد بدبینانه تاثیر مستقیم معکوس و معنی داری بر تاب آوری نشان داد. همچنین تاب آوری تاثیر مستقیم مثبت و معنی داری بر فراوانی عدم کفایت شخصی داشت. به علاوه، سبک اسناد خوش بینانه و بدبینانه دارای تاثیر غیر مستقیم مثبت و معنی دار به واسطه متغیر تاب آوری بر فراوانی عدم کفایت شخصی بود.
سبک اسناد خوش بینانه و بدبینانه به عنوان مهم ترین متغیر پیش بینی کننده فراوانی عدم کفایت شخصی جراحان به واسطه متغیر تاب آوری شناخته شد.