مدیران قدرت مدار، سازمانی بی اعتماد

شهرداری ها نیز برای دوام و بقاء در محیط متغیر و پاسخگویی به انتظارات شهروندان ناگزیرند خود را با تغییر و تحولات پر شتاب و بی سابقه هماهنگ کنند و به موازات آن تغییرات سخت افزاری و نرم افزاری و نیروی انسانی خود را نیز به روز کنند. بنابراین شهرداری کاشان نیز باید یا تغییر ساختار دهد یا خود را به ابزارهایی برای سازگاری با این تغییرات و کنترل آنها مجهز سازد، تا به عنوان یک سازمان مورد اعتماد، برنامه های مقتدارانه و برخواسته از شایستگی و لیاقت متناسب برای تسریع انجام تطابق لازم با شرایط محیطی و افزایش انعطاف پذیری سازمانی را اجرا نماید از اینرو هدف پژوهش حاضر ضمن ارائه مفهوم و درک روشنی از منابع قدرت مدیریتی مدیران، و نقش آن در ا اعتماد سازمانی کارکنان شهرداری کاشان را مورد بررسی قرار می دهد.
پژوهش حاضر از نظر هدف کاربردی و به لحاظ روش توصیفی پیمایشی می باشد. جامعه آماری در این پژوهش، شامل کلیه کارکنان و مدیران شاغل در شهرداری شهرکاشان در سال 1393 می باشند. با توجه به اطلاعات جمع آوری شده تعدادکل آنها 260 نفر می باشد که براساس جدول مورگان و کرجسی(1972) حجم نمونه 155 نفر در نظر گرفته شده و به روش نمونه گیری تصادفی ساده انتخاب شده اند. جهت سنجش میزان منابع قدرت مدیران از پرسشنامه منابع قدرت «شرایخیم وهینکین» (1989) و از پرسشنامه استاندارد اعتماد سازمانی مایر و داویز(1999) جهت سنجش اعتماد سازمانی استفاده گردید.
یافته ها و جهت تجزیه و تحلیل داده های گردآوری شده از آزمون رگرسیون خطی برای بررسی تاثیر بین نفوذ قدرت مدیران و مولفه های آن بر اعتماد سازمانی به کمک نرم افزار spss نسخه 18 استفاده شده است. نتایج آزمون نشان داد در تحقیق حاضر بین نفوذ قدرت مدیران بر روی اعتماد سازمانی تاثیرگذاری معناداری دیده نمی شود از سوی دیگر بین هر یک از مولفه های منابع قدرت مدیران تنها مولفه منابع قدرت قانون با مقدار ضریب بتای 388/ 0 و سطح معناداری 013/ 0 قادر به پیش بینی معنی دار اعتماد سازمانی است.