پیش بینی سلامت روان بر اساس متغیرهای عزت نفس، رضایت از زندگی و امید در دانشجویان

سلامت روان یکی از متغیرهای مهم و اساسی در حوزه روان شناسی و علوم تربیتی است که عوامل مختلفی در رابطه با آن موردمطالعه قرارگرفته اند. هدف این پژوهش پیش بینی سلامت روان دانشجویان با استفاده از متغیرهای عزت نفس، رضایت از زندگی و امید بود.
روش تحقیق ازلحاظ ماهیت روش همبستگی بود که در زمره تحقیقات غیرآزمایشی قرار می گیرد. جامعه آماری کلیه دانشجویان مقطع کارشناسی دانشگاه شاهرود بودند (9000 نفر). حجم نمونه با استفاده از جدول تعیین اندازه نمونه کرجسی و مورگان 368 نفر تعیین گردید. کتابچه ای آزمودنی ها شامل پنج بخش بود: 1- پرسشنامه جمعیت شناختی، 2- پرسشنامه سلامت عمومی گلدبرگ و هیلر، 3- پرسشنامه امید اسنایدر، 4- پرسشنامه عزت نفس روزنبرگ و 5- پرسشنامه رضایت از زندگی داینر. برای تجزیه وتحلیل داده ها از آمار توصیفی (نمودارها، اندازه های گرایش به مرکز و اندازه های پراکندگی) و آمار استنباطی (آزمون ضریب همبستگی گشتاوری پیرسون، آزمون تی گروه های مستقل و تحلیل رگرسیون گام به گام) و نرم افزار SPSS 22 استفاده شد.
بین متغیرهای عزت نفس، رضایت از زندگی، امید و سلامت روان (به ترتیب 0/76 و 0/70 و 0/76 R=) همبستگی معنادار وجود داشت. سلامت روان دانشجویان را می توان بر اساس متغیرهای عزت نفس (42/β=0)، رضایت از زندگی (21/β=0) و امید (35/β=0) پیش بینی کرد. دراین بین، سهم متغیر عزت نفس با ضریب رگرسیون (0/42) بیشتر بود. بین عزت نفس، امید و سلامت روان دانشجویان تفاوتی مشاهده نشد؛ ولی نمرات رضایت از زندگی دختران بیشتر از پسران بود.
این بررسی به طورکلی دانشجویان را دارای سلامت روان مناسبی نشان داد و یافته ها گویای آن بودند که با افزایش عزت نفس، امید و رضایت از زندگی دانشجویان می توان سلامت روان آن ها را ارتقا داد.