بررسی سلامت روانی در افراد کم شنوای بزرگسال

دستگاه شنوایی یکی از مهمترین مسیرهای ارتباطی انسان با محیط پیرامون و زیربنای ارتباط کلامی، توانایی های ادراکی و روانشناختی انسان است و نقص آن می تواند سلامت روان افراد را به مخاطره اندازد. در این پژوهش، سعی شده است تا نیمرخ روانی افراد کم شنوا مورد بررسی قرار گرفته و با افراد دارای شنوایی هنجار مورد سنجش قرار گیرد.
در این مطالعه مقطعی-مقایسه ای، اطلاعات روان شناختی 40 فرد کم شنوای متوسط تا شدید دارای سمعک با میانگین سنی 85/ 27 سال، با استفاده از پرسش نامهSCL-90-R بررسی شده و با 40 فرد دارای شنوایی هنجار با میانگین سنی 52/ 27 سال سنجیده گردید. تحصیلات هر دو گروه یکسان و در حد دیپلم بود. افراد شرکت کننده در پژوهش از هر دو جنسیت بودند.
داده های آماری نشان دهنده اختلاف آماری معنادار بین میانگین میزان اختلالات روانی (روان پریشی، ترس مرضی، پرخاشگری، حساسیت در روابط متقابل، شکایت های جسمانی، افکار پارانوئیدی، اضطراب، افسردگی، وسواس) در افراد کم شنوا با افراد با شنوایی هنجار بود. (05/ 0>P).
نتایج این مطالعه، نشان از احتمال بالا بودن میزان اختلالات روانی در افراد کم شنوا نسبت به افراد هنجار بود. وجود این نتایج، اهمیت بررسی وضعیت روحی و روانی افراد مبتلا به کم شنوایی را در کنار سایر ارزیابی های مربوط به دستگاه شنوایی آشکار می سازد.