بررسی رابطه بیان مارکر گالکتین 3 با میزان بقاء و ویژگی های بالینی آسیب شناسی در بیماران مبتلا به سرطان کولورکتال

با توجه به درجه تمایز و میزان تهاجم یکسان در سرطان کولورکتال، فاکتورهای زیادی در پیشرفت، متاستاز و بقاء تومور اهمیت دارند. یکی از این فاکتورها پروتئین گالاکتین 3 می باشد که با توان خودنوسازی و تمایز چند رده ای در سلول های سرطانی، مورد توجه قرار گرفت. بررسی بروز و ارتباط این مارکر با ویژگی های کلینیکوپاتولوژیک و بقای بیماران در بافت های سرطانی کولورکتال مورد ارزیابی قرار می گیرد.
این مطالعه توصیفی تحلیلی بر روی 130 بلوک پارافینی نمونه های سرطان کولورکتال در بیماران مراجعه کننده به بیمارستان امام خمینی ساری ازسال 1385 تا 1391 مورد بررسی قرارگرفت. تشخیص نوع و گرید نمونه پاتولوژیک توسط دو پاتولوژیست با تجربه و رنگ آمیزی ایمنوهیستوشیمی طبق پروتکل بخش پاتولوژی با استفاده از کیت آنتی بادی مونوکلونال موشی گالکتین 3 انجام شد و بروز کم تر از 50 درصد به عنوان گروه منفی یا ضعیف (امتیاز 1) و بیش تر از50 درصد به عنوان مثبت قوی یا متوسط (امتیاز 2) در نظر گرفته شد.
130 نمونه مورد بررسی در مطالعه (70 مرد و 60 زن) با میانگین سنی 9/11± 2/58 سال، شامل 18 مورد موسینوس کارسینوما و 112 مورد آدنوکارسینوما که بیان گالکتین 3 در سیتوپلاسم همه بافت ها مشاهده شد. 69 مورد از تومورها، بیان ضعیف و 61 مورد بیان قوی نشان دادند. بیان گالکتین 3 ارتباطی با سن، جنس، محل تومور، اندازه، تمایز و گرید تومور نداشت (05/0<(p، اما با بقا و میزان درگیری عقده لنفاوی و متاستاز مرتبط بوده و متاستاز منتشر، درگیری بالای عقده لنفاوی و بقا کم تر در گروهی که بیان مارکر گالکتین 3 آن ها، منفی یا ضعیف بوده، بیش تر دیده شد (05/0>(p. میانگین بقا بیماران بر حسب بیان مارکر گالکتین 3 برای افراد با بیان ضعیف مارکر، 31 ماه و افراد با بیان قوی، 42 ماه بود.
با ارزیابی بروز مارکر گالکتین 3 بر روی نمونه های بیش تر، می توان در بررسی پیش آگهی بیماران و بهبود استراتژی های درمانی به پزشک کمک کرد.