سیلیمارین تمامیت غشای پلاسمایی و آکروزوم اسپرم تیمار شده با سدیم آرسنیت را محافظت می کند

آرسنیک با القای استرس اکسیداتیو منجر به اختلال عملکرد تولیدمثلی مرد می‏شود. سیلیمارین با خاصیت آنتی اکسیدانتی خود رادیکال‏های آزاد را حذف می‏کند.

مطالعه حاضر با این هدف انجام شد تا مشخص نماید که آیا سیلیمارین قادر است اثرات مخرب سدیم آرسنیت را بر تمامیت غشای پلاسمایی و آکروزوم اسپرم قوچ مهار نماید.

اسپرم‏های اپی‏دیدیم قوچ به پنج گروه تقسیم شدند: اسپرم‏های لحظه صفر، اسپرم‏های لحظه 180 دقیقه (کنترل)، اسپرم‏های تیمار شده با سیلیمارین (Mμ20) + سدیم آرسنیت (Mµ10) به‏مدت 180 دقیقه، اسپرم‏های تیمار شده با سدیم آرسنیت (Mµ10) به‏مدت 180 دقیقه و اسپرم‏های تیمار شده با سیلیمارین (Mμ20) به‏ مدت 180 دقیقه. ارزیابی تمامیت غشای پلاسمایی اسپرم با رنگ آمیزی هوخست و پروپیدیوم آیوداید، در حالی‏که برای سنجش تمامیت آکروزوم از رنگ آمیزی کوماسی برلیانت بلو استفاده شد.

تمامیت غشای پلاسمایی (001/0>p) و آکروزوم (05/0>p) اسپرم در گروه تیمار شده با سدیم آرسنیت به ‏مدت 180 دقیقه نسبت به گروه کنترل به ‏طور معنی‏داری کاهش یافت. در گروه تیمار شده با سیلیمارین + سدیم آرسنیت به ‏مدت 180 دقیقه، سیلیمارین توانست به ‏طور معنی‏داری (001/0>p) این اثرات را نسبت به گروه تیمار شده با سدیم آرسنیت جبران کند. انکوباسیون اسپرم به ‏مدت 180 دقیقه سبب کاهش معنی‏داری (001/0>p) در تمامیت آکروزوم اسپرم نسبت به اسپرم‏های لحظه صفر شد. کاربرد سیلیمارین به ‏تنهایی به مدت180 دقیقه توانست تمامیت آکروزوم اسپرم را نسبت به گروه کنترل به ‏طور معنی‏داری (05/0>p) افزایش دهد.

سیلیمارین به ‏عنوان یک آنتی اکسیدانت قوی قادر است اثرات مخرب سدیم آرسنیت را بر تمامیت غشای پلاسمایی و آکروزوم اسپرم قوچ مهار نماید.