وفاق اجتماعی گروه های قومی و مذهبی، راهبردی نرم افزاری در امنیت پایدار مرزی

ایران به عنوان کشوری یکپارچه و گروه سرزمینی واحد، قومیت ها و اقوام مختلفی نظیر فارس،کرد، ترک، عرب، بلوچ،ترکمن، لر،گیلک، طبری و... را در خود سکنی داده است؛ اما تامل بر نوع مرز بندی و وجود تشابهات و پیوند فرهنگی میان ساکنین بخش های مرزی، از نظر زبان، مذهب، قومیت، فرهنگ وتاریخ مشترک، ایران را از نظر جغرافیای سیاسی در شرایط خاصی قرار داده است. لذا بر مبنای درک شرایط و موقعیت حساس منطقه ای و جهانی، این مقاله با هدف ارائه راهبردی موثر در امنیت ملی، الگوی«وفاق اجتماعی»را مطرح و مورد بررسی و تبیین قرار داده است. این تحقیق، بر مبنای ماهیت موضوع و اهداف مد نظر به روش «کتابخانه ای - تحلیلی» طراحی گردیده است. در گام اول پس از شناسایی منابع، با استفاده از ابزار «فیش برداری» اطلاعات گرد آوری، و در گام دوم بر حسب موضوعی طبقه بندی و در نهایت با بهره گیری از تکنیک های «کیفی» روابط و زوایای پنهان مسئله واکاوی و مورد «تحلیل» قرار گرفته است. جمع بندی یافته ها مبین آن است که ساخت اجتماعی باکاربست این الگو می تواند از طریق ایجاد رابطه «سیبرنتیک»به ارتقای سرمایه اجتماعی در مناطق مرزی دست یافته و در نتیجه با تقویت و ارتقای «هویت ملی» بستر مشارکت فعال، پویا و موثر تمامی گروه های مختلف قومی و مذهبی را در باز تولید امنیت ملی فراهم نماید.