استراتژی های توسعه صادرات، راه نجات صنایع غذایی ایران

در عرصه بازار داخلی، اقتصاد امر به هم پیوسته ای است که تحت تاثیر مولفه های سیاسی و اجتماعی دچار تغییر و دگرگونی می شود. بنابراین بالا رفتن سطح زندگی مردم، بهبود نسبی رفاه اجتماعی، افزایش اوقات فراغت مردم و حضور گردشگران خارجی از جمله دلایلی هستند که به رونق بازار محصولات غذایی در عرصه ملی منجر می شوند.در عرصه بین المللی نیز از آنچه مانع حضور فرآورده های ایرانی می-گردد، تنها نمی توان فشارهای سیاسی بین المللی و سخت گیری در راه عرضه محصولات در پاره ای از کشورها را بهانه قرار داد، بلکه نبود بسته بندی و کیفیت مناسب و مهم تر از همه بالا بودن قیمت تمام شده باعث شده است تا رقبا حتی در بازارهای منطقه از تولیدکنندگان داخلی پیشی بگیرند. در این مقاله ضمن بیان یک تاریخچه کوتاه از روند رشد صنایع غذایی کشور در 35 سال اخیر به نقد و بررسی این رشد پرداخته شده است. سپس با توجه به وضعیت کنونی این صنعت و صنایع مشابه در کشور میزان تاثیر پذیری آنها از وضعیت جامعه بیان گردیده و نقاط قوت و ضعف این صنایع در کشور مشخص شده است. در ادامه بحث، شش پیشنهاد برای اصلاح وضعیت موجود بیان گردیده که باید در برنامه های کوتاه مدت و میان مدت گنجانده شود. نگارندگان در ادامه مقاله برای مشخص نمودن استراتژی آینده به بحث در مورد سیاست های توسعه صادرات و جایگزینی واردات پرداخته و مزایا و معایب هر یک را بیان کرده اند. سپس با توجه به نتیجه بحث، راه پیشرفت صنایع غذایی در تسخیر بازارهای خارجی دانسته شده است. پس از آن با درنظر گرفتن اهمیت صادرات به بیان نکاتی پیرامون بازاریابی صادرات پرداخته و در نهایت با نتیجه گیری از موارد یاد شده وظیفه دولت در این مورد خاص مشخص شده است.