بررسی مقایسه ای استفاده از مورفین و دیلتیازم بر روی تغییرات فشار خون و نبض هنگام خروج از بیهوشی در جراحی کرانیوتومی جهت تومورهای مغزی

از آن جایی که خروج از بیهوشی، با تحریک سیستم سمپاتیک و افزایش نبض و فشار خون بیمار همراه می باشد، روش های مختلفی برای کنترل فشار خون و ضربان قلب بیماران استفاده شده، اما تا کنون روش واحدی ارایه نشده است. از این رو، مطالعه ی حاضر با هدف مقایسه ی تاثیر مورفین و دیلتیازم بر روی تغییرات فشار خون و نبض، هنگام خروج از بیهوشی در جراحی کرانیوتومی جهت تومورهای مغزی به انجام رسید.
طی یک مطالعه ی کارآزمایی بالینی، 60 بیمار مبتلا به تومور مغزی کاندیدای کرانیوتومی به طور تصادفی به دو دسته ی 30 نفری تقسیم شدند. به گروه اول، دیلتیازم خوراکی داده شد و به گروه دوم مورفین تزریق گردید. بیماران، حین عمل جراحی و همچنین در زمان ریکاوری، از نظر شاخص های همودینامیک بررسی و مقایسه شدند.
میانگین فشار خون سیتول در قبل از عمل در دو گروه مورفین و دیلتیازم به ترتیب 5/12 ± 6/120 و 7/18 ± 8/126 میلی متر جیوه بود (560/0 = P)، اما در 4 ساعت بعد از مصرف دارو، فشار خون در این دو گروه، به ترتیب 2/13 ± 6/130 و 2/16 ± 4/100 میلی متر جیوه شد (001/0 > P). در طی مدت پی گیری در ریکاوری، فشار خون و ضربان قلب بیماران دو گروه دریافت کننده ی مورفین و دیلتیازم اختلاف معنی دار نداشت، اما در ساعات 4-1 بعد از مصرف قرص، اختلاف فشار خون سیستول و دیاستول در دو گروه اختلاف معنی دار نشان داد؛ به طوری که دریافت کنندگان دیلتیازم، فشار خون پایین تری داشتند. همچنین، اختلاف معنی داری در تعداد ضربان قلب بیماران دو گروه مشاهده نشد.
بیماران دریافت کننده ی دیلتیازم از ثبات همودینامیک مطلوب تری برخوردار بودند؛ در حالی که عارضه ی جانبی قابل توجهی در بیماران مشاهده نشد. بنا بر این، می توان از دیلتیازم به عنوان یک داروی کنترل کننده ی فشار خون و ضربان قلب در هنگام خروج از بیهوشی در اعمال جراحی کرانیوتومی استفاده نمود.