روش زایمان و پیامدهای مادری در زنان مراجعه کننده به بیمارستان های شهر سنندج 1392

اگرچه عوارض پس از زایمان طبیعی و سزارین شناخته شده است، اما تصمیم در مورد بهترین نوع زایمان (واژینال در برابر سزارین) هنوز از طرف متخصصین و از نظر تجارب زنان زایمان کرده اختلاف نظر دارد. مطالعه حاضر با هدف بررسی روش زایمان و پیامدهای مادری آن در بیمارستان های شهر سنندج انجام شد.
این مطالعه مقطعی از اردیبهشت 1391 لغایت اردیبهشت سال 1392 بر روی 5984 نفر از زنان مراجعه کننده جهت انجام زایمان به بخش زایمان بیمارستان های شهر سنندج انجام شد. ابزار گردآوری داده ها، پرسشنامه محقق ساخته و شامل سه بخش بود: بخش اول شامل مشخصات فردی واحدهای پژوهش، بخش دوم در ارتباط با مشکلات همراه با حاملگی فعلی و بخش سوم شامل روش زایمان و پیامدهای مادری زایمان تا زمان ترخیص (خونریزی، پارگی پرینه، پارگی سرویکس، چسبندگی غیرطبیعی جفت، دریافت آنتی بیوتیک، ترانسفوزیون خون، هیسترکتومی، بستری در ICU و مرگ مادری) بود. تجزیه و تحلیل داده ها با استفاده از نرم افزار آماری SPSS(نسخه 20) و آزمون های کای دو و مدل رگرسیون لجستیگ چندگانه انجام شد. میزان p کمتر از 05/0 معنی دار در نظر گرفته شد.
در مجموع در طول مطالعه 5984 زایمان در بیمارستان های شهر سنندج انجام شده بود که از این تعداد 3460 زایمان (82/57%) به صورت واژینال و 2524 زایمان (18/42%) به روش سزارین انجام شده بود. بین روش زایمان و پیامدهای زایمان مانند خونریزی شدید، پارگی سرویکس، استفاده از آنتی بیوتیک و بستری شدن در بخش ICU ارتباط آماری معنی داری مشاهده شد (001/0=p).
در مطالعه حاضر عوارضی مانند خونریزی، پارگی پرینه، پارگی سرویکس، بستری شدن در ICU در زایمان واژینال + اپی زیاتومی بیشتر از سزارین بود.