مقایسه تاثیر مهاری ژل APF و ژل سدیم فلوراید (NAF) بر روی غلظت میکروارگانیزم های پوسیدگی زا در محیط دهان با روش Quantitative Real Time PCR

با وجودی که عوامل متعددی در برنامه های پیشگیری از پوسیدگی در کودکان وجود دارند، شاید هیچ کدام از آن ها به اندازه کاربرد مناسب فلوراید درکاهش پوسیدگی موثر نباشند. اثرات اصلی پیشگیری ازپوسیدگی فلوراید به وسیله تماس موضعی با مینا و از طریق اعمال اثر آنتی باکتریال آن صورت می گیرد. هدف از این تحقیق، مقایسه تاثیر مهاری ژل NAF و APF بر روی غلظت میکروارگانیسم های پوسیدگی زا (استرپتوکوک موتانس و لاکتوباسیل) با روش Quantitative Real-Time PCR می باشد.

این مطالعه به صورت کارآزمایی بالینی کلاسیک یک سو کور می باشد و در هر نمونه دو اندازه گیری (قبل و بعد از مداخله) صورت گرفت، به این صورت که ابتدا 44 نمونه پلاک از کودکان مورد ارزیابی اولیه باکتریایی با روش Quantitative Real Time PCR قرار گرفت و تعداد باکتری های لاکتوباسیل و استرپوکوک در هر نمونه به دست آمد. در مرحله دوم به طور تصادفی برای22 نفر، ژل APF (23/1 درصد فلوراید + 98/0 درصد اسیدفسفریک) با اسیدیته 5/3 با استفاده از اپلیکاتور در تمام سطوح دندان های موجود در دهان (شیری و دائمی) مالیده شد. هم چنین، برای 22 نفر باقیمانده از ژل 2 درصد NAFبا اسیدیته خنثی استفاده شد. بعد از انجام اعمال مربوط به تحقیق، اندازه گیری های تعداد باکتری ها، مجددا توسط تکنیک ریل تایم کمی صورت پذیرفت. سپس میزان تغییر میکرواگانیسم های پوسیدگی زای پلاک، قبل و بعد از مداخله در دو گروه مقایسه شد. در این مطالعه از آزمون آماری Mann-Whitney استفاده شد.

رشد میکروارگانسیم های لاکتوباسیلوس و استرپتوکوک موتانس بعد از مصرف APF نسبت به NAF به طور معنی داری کاهش یافته است (05/0< p).

از ژل APF با اطمینان بیش تری در پیشگیری از پوسیدگی دندانی در کودکان می توان بهره جست.