بررسی نحوه کیفیت ورود فناوری در تاریخ معماری مدرن

پس از انقلاب صنعتی، فناوری به عنوان ابزاری نیرومند و رو به رشد در دست معماران و مهندسان، ایده ها و تفکرات آن ها را بیشتر به واقعیت نزدیک کرد. توسعه این امر تا جایی پیش رفت که ظهور «های تک» فناوری را به غایت معماری تبدیل نمود. در مقابل، ذات طبیعت ستیز فناوری طرفداران محیط زیست را به شدت نگران کرد و منجر به شکل گیری گرایشات جدیدی شد. روند حضورفناوری در نمای ساختمان در سال های اخیر بیش از ظهور سبک «های تک» بوده است. ولی رشدی نیز در پی نداشته است و این مساله نشان می دهد، که فناوری از غایت معماری خارج شده است. گرچه فناوری همچنان ابزار مهمی برای نشان دادن مفاهیم معماری است و استفاده از آن نوعی فرهیختگی و پیشرفت را به همراه دارد، اما به عنوان هدف مطرح نمی باشد. لذا اهمیت فناوری از هنگامه ظهور آن تا به اکنون در معماری بسیار متغیر بوده است. بررسی کیفیت این تغییر می تواند نقش فناوری را در آینده معماری روشن تر سازد. در این راستا این نوشتار در پی چگونگی توسعه فناوری در معماری به بررسی ابعاد مختلف آن در بنا پرداخته است. روش تحقیق کیفی با رویکرد تحلیلی- توصیفی به تحلیل اطلاعات پرداخته؛ نحوه گردآوری اطلاعات کتابخانه ای و منابع الکترونیکی می باشد. اطلاعات گردآوری شده، حاوی بررسی نمای 126 اثر از جوایز پرایتزکر از سال 1950 تا 2012 می باشد. نتیجه تحقیق نمایانگر آن است؛ که اهمیت نمایش سازه تا ظهور سبک «های تک» افزایش و سپس با مخالفت های طرفداران طبیعت کاهش داشته؛ و از دهه 90 قرن بیستم تاکنون روند ثابتی را طی کرده است. شیشه و فلز نیز همچنان اهمیت بیشتری در نماسازی داشته اند؛ اما فلز بیش از شیشه در اواخر قرن 20 و اوایل قرن 21 مورد استفاده بوده است. از میان سیستم های ساختمانی سیستم های پوسته ای توانست هاند، نسبت به قبل اهمیت بیشتری در معماری داشته باشند. سایر سیستم ها به نظر می آید به تناسب طرح استفاده شده اند و اصراری در استفاده از نوع خاصی از آن در زمان معینی نبوده است.