ویژگی های کالبدشناسی رباط های مفصل مچ پای گاومیش رودخانه ای خوزستان

مفصل مچ پا با دارا بودن استخوان های کوتاه، مفاصل، رباط ها و وترهای متعدد، ساختار کالبدشناسی پیچیده ای دارد. این مفصل به علت عدم پوشش مناسب توسط بافت نرم، در مقابل ضربات متعدد محیطی در معرض آزردگی است و درگیری های مفصل های اندام حرکتی گاومیش از شایع ترین علل اختلالات و آسیب های کلینیکی این حیوان به شمار می رود. هدف از پژوهش حاضر، دستیابی به جزئیات کامل و دقیق از مورفولوژی رباط های مفصل مچ پای گاومیش بود. به منظور انجام این مطالعه، اندام های لگنی چپ و راست (از ناحیه ی یک سوم پایینی درشت نی ای تا یک سوم بالایی قلم پا) 5 راس گاومیش نر رودخانه ای خوزستان با سن تقریبی 2 تا 3 سال از کشتارگاه اهواز تهیه شد. از نظر کالبدشناسی، مفصل مچ پای گاومیش در بین استخوان درشت نی ای و قوزک خارجی استخوان نازک نی ای در بالا و قلم پا در پائین قرار داشت. در ردیف بالائی استخوان های پاشنه و قاپ، در ردیف مرکزی استخوان مرکزی- چهارگوش و در ردیف پائینی استخوان دومی و سومی و استخوان اولی قرار داشتند. رباط های مفصل مچ پا شامل 1) کولترال های خارجی بلند و کوتاه، 2) کولترال خارجی کوتاه: شاخه ی پاشنه ای-نازک نی ای، شاخه ی قاپی-نازک نی ای، شاخه ی پاشنه ای- قلم پایی، 3) کولترال داخلی کوتاه: شاخه ی درشت نی ای- پاشنه ای، شاخه ی درشت نی ای - قاپی، درشت نی ای - مرکزی، 4) مچ پائی بالایی: رباط قاپی-پاشنه ای جانبی، رباط قاپی-پاشنه ای کف پایی، 5) مچ پائی پایینی: رباط های مچ پائی پشتی: رباط قاپی-مرکزی-پائینی-قلم پائی، رباط های مچ پائی کف پایی: رباط کف پایی بلند، رباط های بین مچ پایی بین استخوانی و 6) مچ پائی-قلم پائی بودند. از منظر کالبدشناسی مقایسه ای، شاخه ی قاپی- نازک نی ای رباط کولترال داخلی کوتاه، شاخه های درشت نی ای- قاپی و درشت نی ای- مرکزی رباط کولترال داخلی کوتاه، رباط قاپی-مرکزی-پائینی-قلم پائی و رباط کف پایی بلند مفصل مچ پای گاومیش های رودخانه ای، تفاوت های شایان توجهی با سایر دام های نشخوارکننده گزارش شده دارد.