آیا فتودینامیک درمانی ضدمیکربی زیر حد کشنده منجر به افزایش مقاومت آنتی بیوتیکی در جدایه های Pseudomonas Aeruginosa می شود؟

فتودینامیک درمانی ضد میکربی(APDT) روشی امیدبخش برای کشتن باکتری های مقاوم به آنتی بیوتیک است. در این روش، حساسگر نوری در مجاورت طول موج خاصی از نور منجر به القاء واکنش های فتوتوکسیک می شود.
اگر APDT زیر حد کشنده باشد و نتواند موجب مرگ تمامی سلول های میکربی گردد، باکتری های باقی مانده در محل با استرس اکسیداتیو مواجه می شوند که می تواند منجر به افزایش مقاومت های آنتی بیوتیکی در این باکتری ها شود. لذا، هدف از انجام این مطالعه بررسی اثر APDT زیرحد کشنده بر حساسیت آنتی بیوتیکی جدایه های Pseudomonas Aeruginosa بود.
چهل جدایه بالینی P. aeruginosa (20 جدایه حساس به آنتی بیوتیک و 20 جدایه مقاوم به آنتی بیوتیک)، تحت تاثیر APDT با رنگ تولوئیدن بلو (با غلظت نهایی
100μg/ml و چگالی انرژی 4J/cm2/23) و متیلن بلو (با غلظت نهایی mg/ml 1 و چگالی انرژی 9J/cm2/81) قرار گرفتند. بعد از مواجهه، حساسیت آنتی بیوتیکی ارگانیسم های زنده نسبت به گروهی از آنتی بیوتیک ها تعیین شد و با گروه شاهد مقایسه گردید.
میانگین کاهش لگاریتمی کل سلول های زنده با رنگ متیلن بلو در جدایه های مقاوم 06/0±16/1 و در جدایه های حساس 24/0±9/0 و با رنگ تولوئیدن بلو در جدایه های مقاوم 39/0±45/0 و در جدایه های حساس 24/0±57/0 بود. با توجه به آنکه کاهش لگاریتمی تعداد باکتری های زنده کمتر از 3 بود، APDT اثر کشنده نداشت. در 40 سویه مورد مطالعه حساسیت به سیپروفلوکساسین پس ازAPDT با متیلن بلو افزایش یافت. این نتیجه برای آمیکاسین و سفتازیدیم نیز به دست آمد (05/0>P). بعد ازAPDT باتولوئیدن بلو الگوی حساسیت ضدمیکروبی 40 سویه تغییری نکرد.
نتایج این مطالعه نشان داد که مواجهه جدایه های P. aeruginosa باAPDT زیر حد کشنده منجر به افزایش مقاومت این جدایه ها نسبت به برخی از آنتی بیوتیک های مصرفی نشد.