بررسی هیستومورفومتریک واکنش بافت به مینی اسکروهای دارای پوشش کامپوزیتی

ثبات مینی اسکروها به عوامل مکانیکی در مراحل اولیه و بیولوژیک پس از استئواینتگریشن وابسته است. مینی اسکروها می توانند شوک های حرارتی محیط دهان را به مغز استخوان هدایت نمایند. نشان داده اند که میزان استئواینتگریشن و التهاب با شکست درمانی مینی اسکرو ارتباط دارد. هدف از مطالعه مقایسه واکنش بافت به مینی اسکروهای دارای پوشش کامپوزیتی در مقایسه با انواع فاقد پوشش می باشد.
در این مطالعه حیوانی مینی اسکروهای به قطر 4/1 میلی متر و طول شش میلی متر داخل فک بالای 12 خرگوش نر قرار داده شد. در سمت راست و سمت چپ برای هر خرگوش یک مینی اسکرو قرار گرفت. مینی اسکروهای سمت راست پوشش کامپوزیت داشتند. در سمت چپ مینی اسکروها بدون پوشش کامپوزیت بودند. در طول سه ماه، روزانه ده بار به طور متناوب آب سرد یک درجه سانتی گراد و آب گرم چهل درجه سانتی گراد وارد دهان حیوانات شد. پس از سه ماه، خرگوشها معدوم شدند و مقاطع بافتی پارافینه از فک تهیه شد. واکنش بافت با میکروسکوپ نوری بررسی شد. تست های Paired t Test وWilcoxon sign rank برای آنالیز آماری استفاده گردید.
میانگین استئواینتگریشن در گروه با پوشش کامپوزیتی 3/5±1/32 و در گروه بدون پوشش 43/3±4/20بود. میزان استئواینتگریشن در مینی اسکروهای با پوشش کامپوزیتی به طور معنی دار بیشتر از گروه بدون پوشش بود. (0001/0 < p)، در هر دو گروه نوع استخوان تشکیل شده نابالغ بود و واکنش التهابی وجود نداشت.
میزان استئواینتگریشن در مینی اسکروهایی که سر آنها با کامپوزیت پوشش داده شده است به طور معنی داری بیشتر مینی اسکروهای فاقدپوشش است.