به جمع مشترکان مگیران بپیوندید!

تنها با پرداخت 70 هزارتومان حق اشتراک سالانه به متن مقالات دسترسی داشته باشید و 100 مقاله را بدون هزینه دیگری دریافت کنید.

برای پرداخت حق اشتراک اگر عضو هستید وارد شوید در غیر این صورت حساب کاربری جدید ایجاد کنید

عضویت
فهرست مطالب نویسنده:

مهدی عرق بیدی کاشانی

  • علی محمد حسینی، مریم پیرمرادیان نجف آبادی*، غلامرضا اسلامی امیرآبادی، مهدی عرق بیدی کاشانی
    زمینه و هدف

    زنجیره های الاستومریک (چین ها) یکی از ابزارهای رایج برای جابجایی های دندانی در درمان های ارتودنسی به شمار می روند. هدف از انجام این مطالعه مقایسه رفتار الاستومریک و میزان اضمحلال نیرو در چین های با برندهای تجاری مختلف موجود در ایران در بازه های زمانی مختلف است.

    روش بررسی

    یازده چین الاستومریک مورد استفاده در این مطالعه از برند های: ClassOne، ASTAR، G&H، TSNPT، MIB (چینی)،  MIB(فرانسوی(،  ultra chainو دو برند American و Orthotechnology در دو نوع ساده و حافظه دار انتخاب شده بودند. چین ها به طولی که در آن، قادر به اعمال 150 گرم نیرو باشند کشیده شده و سپس میزان اضمحلال نیرو در هر یک از گروه ها در بازه های زمانی 1، 3 و 24 ساعت و 3، 7 و 21 روز و ضریب الاستیسیته در اولین مرحله و در روز 21 مورد ارزیابی قرار گرفت. داده های به دست آمده با استفاده از آنالیزهای آماری ANOVA و Tukey و Games-Howel مورد تحلیل قرار گرفتند.

    یافته ها

    تمام چین ها تا روز 21 افت معنی دار ضریب الاستیسیته (به جز G&H، Class One، Ortho Technology ساده) و اضمحلال معنی دار نیرو را (به جز گروه (memory chain) American) نشان دادند. بالاترین میزان اضمحلال معنادار نیرو در بازه 21 روزه مربوط به گروه ASTAR خاکستری (05/0<p) و کمترین آن در ultra chain و MIB (فرانسوی) و American بود (05/0<p).

    نتیجه گیری

     همه چین ها اضمحلال نیروی معنی دار وابسته به زمان (بیشتر در روز اول) را نشان می دهند. فقط در برند  (memory) American این میزان در هیچ یک از بازه های زمانی از نظر آماری معنی دار نبود. در میان بقیه چین ها پس از روز 21 بیشترین اضمحلال نیرو به برند Astar خاکستری و کمترین به ultra chain، MIB (فرانسوی) تعلق داشت.

    کلید واژگان: چین الاستومریک, اضمحلال نیرو, ضریب الاستیسیته
    Ali Mohammad Hoseini, Maryam Pirmoradian Najafabadi*, Gholamreza Eslami Amirabadi, Mehdi Araghbidi Kashani
    Background and Aims

    Elastomeric chains are known as a current device with the purpose of dental movement in orthodontic treatments. The aim of this study was to compare the elastomeric behavior and force degradation rate between different elastomeric chains existing in Iran in different time durations.

    Materials and Methods

    11 different elastomeric chains used in this study were: Class One, ASTAR, G&H, TSNPT, MIB (French and Chinese type), Ultra Chain and both American, Ortho Technology (simple and memory type). All chains were stretched upon to exert 150 g force and then force degradation rate in 6 time duration (1, 3, 24 hours and 3, 7, 21 days) and modulus of elasticity (MOE) in 2 time duration (start and 21 days) were investigated. All Data were analyzed statistically by ANOVA, Tukey, Games-Howel tests.

    Results

    All chains up to the 21th day showed a significant decrease in MOE except for the G&H, ClassOne, simple orthotechnology and a significant force degradation except for the American (memory type). The most significant force degradation rate was in ASTAR gray (P<0.05) and the least in MIB (French), Ultra Chain, and American (P<0.05).

    Conclusion

    All chains showed significant time-dependent force degradation (mostly in the first day). Only, this rate was not significant in any time duration for the American (memory). In all groups, the most force degradation rate belonged to ASTAR gray and the least to Ultra Chain, MIB (French) and American after 21th day.

    Keywords: Elastomeric chain, Force degradation, Modulus of elasticity
  • سکینه شیرعلی*، مهدی عرق بیدی کاشانی
    مقدمه
    خارج ساختن دندان پرمولر اول و به تبع آن حرکت مزیالی دندان مولر، سبب حرکت Counter clockwise فک پایین و موجب کاهش ارتفاع صورت می گردد. از طرفی اکستروژن مولرها در طی درمان های ارتودنسی، باعث تغییر در ارتفاع عمودی صورت می شود. در نتیجه با حفظ موقعیت عمودی دندان های خلفی، می توان از تغییرات ارتفاع عمودی صورت جلوگیری کرد. این مطالعه با هدف ارزیابی تغییرات رخ داده در ارتفاع عمودی صورت در بیماران Class II div I درمان شده با کشیدن پرمولرهای اول ماگزیلا، طراحی شد.
    مواد و روش ها
    در این مطالعه ی مقطعی، تعداد 20 بیمار با متوسط سنی 17/8 سال از مطب خصوصی، جهت شرکت در مطالعه انتخاب شدند. نمونه ها دارای مال اکلوژن Class II div I و با رشد عمودی نرمال بودند. برای کاهش اثر رشد روی نتیجه ی مطالعه، بیماران به گونه ای انتخاب شدند که بیشتر از 15 سال داشته باشند. پرمولر اول بالا جهت درمان، در همه ی نمونه ها خارج شده بود. لترال سفالومتری های بیماران به صورت دیجیتال درآورده شد. تصاویر تهیه شده توسط نرم افزار View box 3.1.1 مورد آنالیز قرار گرفت. داده های جمع آوری شده به وسیله ی نرم افزار SPSS نسخه ی 20 تحلیل شد. مقایسه ی هر یک از متغیرها، قبل و بعد از درمان، با استفاده از آزمون تی صورت گرفت (0/05 = p value).
    یافته ها
    در این مطالعه، متغیرهای اسکلتی، هیچ کدام از نظر آماری تغییر معنی دار پیدا نکردند. متغیرهای دندانی U1-FH، U1-NA، U1-NA (mm)، Overjet دچار کاهش معنی داری شدند (0/05 > p value). هیچ کدام از تغییرات متغیرهای مربوط به انسیزور های پایین، از نظر آماری معنی دار نبود. متغیرهای U6-Palatal P interincisal angle، U1- Palatal P افزایش معنی داری را نشان دادند.
    نتیجه گیری
    نتایج مطالعه ی حاضر نشان داد، درمان بیماران Class II div I همراه با خارج کردن دو پرمولر اول بالا، باعث اکستروژن مولرها و کاهش پروتروژن انسیزورهای ماگزیلا می شود، ولی ارتفاع عمودی صورت تغییر نمی کند.
    کلید واژگان: ارتفاع عمودی, خارج ساختن دندان, مال اکلوژن Class II div I
    Sakineh Shirali*, Mehdi Aragh Bidi Kashani
    Introduction
    Extraction of the upper first premolars and mesial movement of molars result in mandibular counterclockwise rotation and reduced facial vertical dimension. On the other hand, molar extrusion during the orthodontic treatment changes facial vertical dimension. Therefore, it is possible to avoid vertical changes of the face by maintaining the vertical position of posterior teeth. This study was designed to evaluate changes in the vertical dimension of the face in class II div I patients treated by extraction of the upper first premolars.
    Materials and methods
    This cross-sectional study was conducted on 20 patients, with a mean age of 17.8 years, who were selected from a private office. The subjects had class II malocclusion and normal vertical growth. To decreasing the effect of growth on the results, we selected subjects >15 years of age. As a part of their orthodontic treatment their upper first premolars had been extracted. The lateral cephalometric radiographs of the patients were digitized. Image analyses were conducted using View box 3.1.1 software program and data was analyzed with SPSS 20. Paired t-test was used to compare each variable before and after treatment (α = 0.05).
    Results
    In this study, there was no statically significant differences in skeletal variables. However, dental variables of U1-NA (mm), U1-NA, U1-FH, and overjet exhibited significant decreases (p value < 0.05). There was no significant differences in lower incisor variables. U6-palatal P, interincisal angle, U 1-palatal P exhibited significant increases.
    Conclusion
    The results of this trial showed that treatment of class II div I through extraction of upper first premolars results in molar extrusion and in a decrease in upper incisor protrusion with no changes in the facial vertical dimension.
    Keywords: Class II malocclusion, Tooth extraction, Vertical dimension
  • مهدی عرق بیدی کاشانی، نوشین جلایر نادری *، سعید برنده
    زمینه و هدف
    ثبات مینی اسکروها به عوامل مکانیکی در مراحل اولیه و بیولوژیک پس از استئواینتگریشن وابسته است. مینی اسکروها می توانند شوک های حرارتی محیط دهان را به مغز استخوان هدایت نمایند. نشان داده اند که میزان استئواینتگریشن و التهاب با شکست درمانی مینی اسکرو ارتباط دارد. هدف از مطالعه مقایسه واکنش بافت به مینی اسکروهای دارای پوشش کامپوزیتی در مقایسه با انواع فاقد پوشش می باشد.
    روش بررسی
    در این مطالعه حیوانی مینی اسکروهای به قطر 4/1 میلی متر و طول شش میلی متر داخل فک بالای 12 خرگوش نر قرار داده شد. در سمت راست و سمت چپ برای هر خرگوش یک مینی اسکرو قرار گرفت. مینی اسکروهای سمت راست پوشش کامپوزیت داشتند. در سمت چپ مینی اسکروها بدون پوشش کامپوزیت بودند. در طول سه ماه، روزانه ده بار به طور متناوب آب سرد یک درجه سانتی گراد و آب گرم چهل درجه سانتی گراد وارد دهان حیوانات شد. پس از سه ماه، خرگوشها معدوم شدند و مقاطع بافتی پارافینه از فک تهیه شد. واکنش بافت با میکروسکوپ نوری بررسی شد. تست های Paired t Test وWilcoxon sign rank برای آنالیز آماری استفاده گردید.
    یافته ها
    میانگین استئواینتگریشن در گروه با پوشش کامپوزیتی 3/5±1/32 و در گروه بدون پوشش 43/3±4/20بود. میزان استئواینتگریشن در مینی اسکروهای با پوشش کامپوزیتی به طور معنی دار بیشتر از گروه بدون پوشش بود. (0001/0 < p)، در هر دو گروه نوع استخوان تشکیل شده نابالغ بود و واکنش التهابی وجود نداشت.
    نتیجه گیری
    میزان استئواینتگریشن در مینی اسکروهایی که سر آنها با کامپوزیت پوشش داده شده است به طور معنی داری بیشتر مینی اسکروهای فاقدپوشش است.
    کلید واژگان: مینی اسکرو, استئواینتگریشن, هدایت حرارت, شکست درمان
    Dr. Aragh Bidi Kashani M., Dr. Jalayer Naderi N.*, Dr. Barande S
    Background And Aim
    Stability of mini screws depends on mechanical factors in the primary phase and biological factors after osseointegration. The mini screws can transfer thermal shocks in the oral cavity to the bone marrow. It has been shown that level of osseointegration and inflammation are related to the failure of mini screws. The aim of this study was to compare the tissue response to mini screws with and without composite coating in the head.
    Materials And Methods
    In this in vitro, experimental study, mini screws with 1.4mm diameter and 6mm length were implanted in the maxilla of 12 male rabbits. One mini screw was implanted in each of the right and left quadrants of the maxilla. The right side mini screws had composite coatings on their head. The left side mini screws did not have such coatings. In the next three months, cold (1C) and warm water (40C) were injected into their mouth, 10 times daily. After three months, the rabbits were sacrificed and paraffinized tissue blocks were prepared. The tissue reaction was examined under light microscopy. The paired t-test and Wilcoxon Signed Rank test were used for statistical analysis.
    Results
    The mean rate of osseointegration of mini screws with and without composite coatings was 32.1±5.3 and 20.4±3.43, respectively. The rate of osseointegration was significantly higher for mini screws with composite coatings than mini screws without them (P>0.0001). In both groups, the newly formed bone was woven and no inflammatory reaction was noted.
    Conclusion
    The rate of osseointegration of mini screws with composite coatings in the head was higher than that of miniscrews without them.
    Keywords: Bone screws, Osseointegration, Thermal conductivity
  • مهدی عرق بیدی کاشانی، الهام اسماعیلی، غلامرضا اسلامی، محسن نوری، حسن غفاری، عباس صالحی
    مقدمه
    هدف از این مطالعه توصیفی طولی تعیین نوع دندان هایی که بیشتر دچار شکست باند براکت شده اند بود و بررسی رابطه شکست باند براکت در این دندان ها با عوامل مداخله گری چون سن بیمار، نوع مال اکلوژن و جنس، در بیماران یک مرکز خصوصی انجام شد.
    روش بررسی
    برای تعیین حجم نمونه ابتدا با استفاده از Pilot study، تعداد 20 پرونده از بیماران بررسی شد و با توجه به نتیجه به دست آمده حجم نمونه حداقل 576 بیمار تعیین شد. با استفاده از روش Kaplan-Meier متوسط زمان باقی ماندن براکت در هر دندان به طور جداگانه محاسبه شد. جهت بررسی اثر سن، جنس و نوع مال اکلوژن دندانی و متوسط زمان باقی ماندن براکت بر روی هر دندان به طور جداگانه از مدل Cox Regression استفاده شد. کلیه عملیات آماری با استفاده از نرم افزار SPSS20 انجام گردید.
    یافته ها
    نتایج نشان دادند که درصد شکست ناخواسته باند براکت ها برای هر دندان متفاوت بود و تنها در دندان های پنج در هر دو فک با مال اکلوژن ارتباط معنی دار داشت (037/0 P= و 004/0 P=).
    نتیجه گیری
    در دندان های پنج فک بالا بیشترین درصد شکست ناخواسته باند براکت در مال اکلوژن CL II و در دندان های پنج فک پایین در مال اکلوژن CL I بود. در بقیه دندان ها فاکتورهای سن، جنس، مال اکلوژن روی شکست ناخواسته باند براکتشان تاثیر نداشت.
    کلید واژگان: براکت, باندینگ, استحکام باند
    Mehdi Araghbidikashani, Elham Esmaili, Gholamreza Eslami, Mohsen Nuori, Hasan Ghaffari, Abbas Salehi
    Background And Aims
    The aim of this descriptive longitudinal study was to determine the type of teeth that were more prone in accidental bracket debonding and also to investigate the relationship between broken bracket bond and intervening factors such as age, type of malocclusion and sex.
    Materials And Methods
    We used a pilot study to determine the correct sample size for this study. According to the pilot study which consisted of 20 records of patients, it was concluded that 576 patient’ records was needed. The mean time for a bracket before it fails was also measured using Kaplan-Meier method. Cox regression analysis was done to examine the effect of age, gender, and class of malocclusion on each tooth with broken bracket. Data were analyzed using the software SPSS 20.
    Results
    Results showed that the percentage of unexpected broken bracket bond for each tooth varied and they were significantly related only in second premolars in both jaws with malocclusion that was different for each tooth (P=0.037, P=0.004).
    Conclusion
    Maxillary second premolars and mandibular second premolars had the highest rate of unexpected broken bracket bond in CL II CL I malocclusion respectively. Age, gender and malocclusion had no effect on the unexpected broken bracket bond for other teeth.
    Keywords: Bracket, Bonding, Bond strength
  • محسن نوری ساری، نفیسه رحمانی *، مهدی عرق بیدی کاشانی، غلامرضا اسلامی امیرآبادی، علی اکبری ساری، الهه سیدطبایی
    زمینه و هدف
    استفاده از مواد آزادکننده فلوراید جهت باندینگ براکت های ارتودنسی که می تواند سبب کاهش ریسک پوسیدگی در اطراف این براکت ها شود، زمانی قابل توجیه است که استحکام باند برشی قابل قبولی داشته باشند. هدف از این مطالعه بررسی تاثیر افزودن ذرات نانوزینک اکساید (NZnO) و نانوهیدروکسی آپاتیت (NHA)بر استحکام باند برشی سمان گلاس آینومر رزین مدیفاید (RMGI) و مقایسه آن با کامپوزیت نوری ارتودنتیک می باشد.
    روش بررسی
    در این مطالعه تجربی از هشتاد دندان پره مولر انسان استفاده شد. نمونه ها به طور تصادفی در چهار گروه قرار گرفتند: گروه1: کامپوزیت Transbond XT (گروه کنترل)، گروه2: سمان (RMGI (Fuji II LC و در گروه 3 و4 به ترتیب مقادیر 5% و 2%، NHA وNZnO به سمان RMGI افزوده شد.پس از باندینگ براکت ها به سطح مینای اچ شده، استحکام باند برشی محاسبه گردید. میزان ادهزیو باقیمانده بر سطح مینا بر اساس مقیاس(Adhesive Remnant Index (ARIتعیین شد. از آزمون های آماریOne-way ANOVA و Kruskal-Wallis جهت آنالیز داده ها استفاده شد.
    یافته ها
    نتایج حاصل از آنالیز One-way ANOVA نشان داد که تفاوت آماری معناداری از لحاظ میزان استحکام باند بین چهار گروه وجود ندارد. (075/ 0=p)، میانگین استحکام باند در گروه 1-4 به ترتیب 61/ 4±43/ 15،34 /4±95/ 14، 65/ 3±97/ 17و 59/ 3±08/ 17بود. بر اساس آنالیز Kruskal-Wallis تفاوت آماری معناداری در مقیاس ARI بین چهار گروه وجود نداشت. (413/ 0=p)
    نتیجه گیری
    تمامی گروه ها استحکام باند برشی مشابهی داشتند و افزودن ذرات NZnO وNHA هیچ گونه تاثیر منفی بر استحکام باند برشی سمان RMGI نداشت. در تمامی گروه ها پس از شکست باند کمتر از نیمی از ادهزیو روی مینا باقی ماند.
    کلید واژگان: سمان گلاس آیونومر رزین مدیفاید, نانو هیدروکسی آپاتیت, نانو زینک اکساید, استحکام باند برشی
    Dr. Nuri Sari M., Dr. Rahmani N.*, Dr. Araghbidi Kashani M., Dr. Eslami Amirabadi Gh, Dr. Akbari Sari A., Dr. Seyedtabaii E
    Background And Aim
    Fluoride releasing adhesives are favorable for bracket bonding since they decrease the risk of demineralization around orthodontic brackets given that they provide acceptably high shear bond strength (SBS). The aim of this study was to evaluate the SBS of resin-modified glass ionomer cements (RMGIC) reinforced by nano-zinc oxide (NZnO) and nano-hydroxyapatite (NHA) particles in comparison with composite resins.
    Materials And Methods
    In this experimental study, 80 extracted human premolars were used. The teeth were randomly divided into 4 groups as follows: Group 1: Transbond XT as the control group, Group 2: RMGIC (Fuji II LC), Group 3: RMGIC with 5% NHA and Group 4: RMGIC with 2% NZnO. After enamel etching, brackets were bonded. The SBS was calculated for each group. The percentage of adhesive remained on the enamel was quantified by calculating the adhesive remnant index (ARI). The data were analyzed using one-way ANOVA and the Kruskal Wallis test.
    Results
    According to the results of ANOVA, there were no significant differences in SBS of groups (P=0.075). The mean SBS in groups 1 to 4 was 15.43 ± 4.61, 14.95 ± 4.34, 17.97 ± 3.65 and 17.08 ± 3.59 MPa, respectively. According to the Kruskal-Wallis test, there were no significant differences in degree of ARI among groups (P=0.413).
    Conclusion
    The SBS was similar among all groups and adding NZnO and NHA particles had no negative effect on SBS of RMGIC. In all groups, less than half the adhesive remained on the enamel after bond failure.
    Keywords: Resin modified glass ionomer cement, Nanohydroxyapatitet, Nano, zinc oxide, Shear bond strength
بدانید!
  • در این صفحه نام مورد نظر در اسامی نویسندگان مقالات جستجو می‌شود. ممکن است نتایج شامل مطالب نویسندگان هم نام و حتی در رشته‌های مختلف باشد.
  • همه مقالات ترجمه فارسی یا انگلیسی ندارند پس ممکن است مقالاتی باشند که نام نویسنده مورد نظر شما به صورت معادل فارسی یا انگلیسی آن درج شده باشد. در صفحه جستجوی پیشرفته می‌توانید همزمان نام فارسی و انگلیسی نویسنده را درج نمایید.
  • در صورتی که می‌خواهید جستجو را با شرایط متفاوت تکرار کنید به صفحه جستجوی پیشرفته مطالب نشریات مراجعه کنید.
درخواست پشتیبانی - گزارش اشکال