مقایسه کارکرد خانواده، معنای زندگی و میزان رشد اخلاقی در بین افراد مجرم و غیرمجرم

انسان موجودی است که با حس اخلاقی متولد می شود؛ این حس در خانواده ظاهر می شود، به وسیله معلمان الگو می گیرد و توسط اجتماع تغذیه شده و آموزش داده می شود. در کنار نقش عمده تحول اخلاقی بر رشد اجتماعی و شخصیتی، داشتن معنا در زندگی و داشتن کارکردی سالم در خانواده عاملی برای رشد و شکوفایی خصوصیات انسانی است. اگر خانواده می تواند عامل مهمی در گرایش افراد به سمت بزهکاری باشد و شرایط نامطلوب آن بزهکاری را پرورش دهد به همان نسبت وجود شرایط مطلوب در خانواده رشد ذهنی، عاطفی، روانی و اجتماعی افراد را امکان پذیر می سازد و مهم ترین عامل پیشگیری از بزهکاری است. پژوهش حاضر سعی کرده است تا در افراد مجرم و غیرمجرم، میزان کارکرد خانواده، معنای زندگی و رشد اخلاقی را بررسی کند. تحقیق حاضر از نوع علی – مقایسه ای و جامعه مورد مطالعه شامل کلیه زندانیان ساکن در زندان مرکزی شهر همدان بوده است. 62 نمونه پژوهش به صورت در دسترس و 62 نفر به عنوان افراد مورد مقایسه انتخاب شدند. برای سنجش متغیرهای مورد مطالعه از آزمون تحول اخلاقی، پرسش نامه معنی در زندگی ماهولیک و کرانباخ و ابزار سنجش خانواده استفاده شد. برای تجزیه و تحلیل از آمار توصیفی و تحلیل واریانس چند متغیره و تحلیل تشخیصی استفاده شد. معنای زندگی، تحول اخلاقی و عملکرد خانواده در افراد مجرم و غیرمجرم متفاوت است و افراد مجرم نسبت به افراد عادی از سطح رشد و تحول اخلاقی پایین تری برخوردارند و معنای کمتری را در زندگی خود احساس می کنند و عملکرد خانوادگی متفاوتی دارند. به طور کلی، خانواده و عملکرد آن در هویت یابی و یافتن معنایی برای زندگی نقش مهمی دارد و بیش از پیش سیستم عاطفی – هیجانی و تربیتی خانواده و در کنار آن انسجام هویتی افراد در ارتکاب جرم نقش خود را نشان می دهد.