بررسی تنوع ژنتیکی برخی از توده های شوید (Anethum graveolens L) بومی ایران با استفاده از نشانگر ISSR

آگاهی از میزان تنوع ژنتیکی و درک روابط موجود بین گونه ها و توده های بومی کشور گام موثری در راستای حفظ ژرم پلاسم گیاهان می باشد. در این مطالعه تنوع ژنتیکی درون و بین هفده توده ی شوید (Anethum graveolens L.) بومی مناطق مختلف ایران با استفاده از پنج نشانگرISSR بررسی شد. در مجموع 29 باند چند شکل ایجاد شد. میانگین کل چند شکلی 7/54% بود. بیشترین و کمترین میزان محتوای اطلاعات چندشکل (PIC)، به ترتیب 46/0 در آغازگر (CA)8G و 4/0 در آغازگر (AG)8T و میانگین 43/0 بود. بیشترین و کمترین تنوع ژنتیکی بر اساس شاخص های درصد مکان های ژنی چندشکل به ترتیب 07/62 و 10/93، هتروزیگوسیتی مورد انتظار به ترتیب 248/0 و 392/0 و شاخص اطلاعات شانون به ترتیب 360/0 و 567/0 در میان توده ی اردبیل و توده ی آذرشهر مشاهده شد. ماتریس عدم تشابه نشان داد که توده های ساری و کرمان بیشترین و توده های اهواز و نهاوند کمترین فاصله ژنتیکی را داشتند. تقسیم بندی تغییرات درون و بین توده ها با استفاده از تجزیه واریانس مولکولی نشان داد که 88 درصد کل تغییرات ژنتیکی درون توده ها وجود دارد. تجزیه خوشه ایبر اساس روش UPGMA ارتباط ضعیف بین فاصله ژنتیکی و فاصله جغرافیایی را در بین توده ها نشان داد.