تبیین دیپلماسی هسته ای دولت یازدهم با بهره گیری از مدل تصمیم گیری روزنا

با پیروزی حسن روحانی در انتخابات ریاست جمهوری در سال 1392 گفتمان حاکم بر سیاست خارجی جمهوری اسلامی ایران از اصول گرایی عدالت محور در دولت قبل به آرمان خواهی واقع گرایانه تغییر یافت و بر این اساس دیپلماسی هسته ای کشور نیز دچار تحول اساسی شده است. در واقع سیاست هسته ای ایران از حالت تقابلی- تهاجمی در دولت قبل به حالت تفاهمی- تعاملی در دولت جدید تغییر جهت یافته و حل معمای هسته ای به عنوان یکی از طولانی ترین و پیچیده ترین مسائل سیاست ایران در سال های گذشته در صدر اولویت های کاری دولت یازدهم قرار گرفته است.
در این مقاله می خواهیم که عوامل تاثیرگذار بر این دیپلماسی جدید هسته ای و حصول برجام را براساس مدل جیمز روزنا بررسی کنیم. یافته های پژوهش حاکی از آن است که به ترتیب نظام بین الملل، فرد (شخصیت و اندیشه های رئیس جمهور و تیم مذاکره کننده) و همچنین جامعه مهم ترین عوامل موثر بر دستیابی به توافق بوده و این عوامل بیشتر از نقش سازمان بوروکراتیک (حکومت) در رسیدن به این توافق تاثیرگذار بوده اند.