نقش اقدامات مدیریت خطر در کاهش دادخواهی ها دراستخرهای شهر تهران

هدف از پژوهش حاضر، بررسی نقش مدیریت خطر در کاهش دادخواهی ها دراستخرهای عمومی و خصوصی شهر تهران بود.
روش شناسی: جامعه آماری این تحقیق 310 نفر از مدیراناستخرهای عمومی و خصوصی شهر تهران بودند که از میان آن ها 119 نفر به روش نمونه گیری تصادفی به عنوان نمونه آماری انتخاب شدند. روش تحقیق توصیفی از نوع پیمایشی بود و ابزار مورد استفاده، دو پرسشنامه بود که پرسشنامه اول متغیرهای عینی را اندازه گیری می کرد و دیگری مربوط به مراحل مدیریت خطر بود. روایی پرسشنامه با نظر استادان مجرب و اعتبار آن به روش آلفای کرونباخ 85/0 تعیین شد. اطلاعات مورد نیاز به صورت حضوری در محل فعالیت مدیراناستخرها جمع آوری شد و از آزمون ضریب همبستگی پیرسون و آزمون ttest برای بررسی رابطه و مقایسه میزان وقوع حوادث دراستخرهای عمومی و خصوصی استفاده شده است.
نتایج تحقیق نشان داد که بین تجربه و عملیات مدیریت خطر رابطه معنی داری وجود ندارد. البته بین میزان وقوع حوادث دراستخرها و دادخواهی ها رابطه معنی داری مشاهده شد. همچنین نتایج نشان داد که رابطه معنی داری بین میزان دادخواهی ها و عملیات مدیریت خطر دراستخرها وجود دارد.
به کارگیری اقدامات مدیریت خطر دراستخرها می تواند میزان وقوع حوادث و دادخواهی ها را کاهش دهد و محیطی امن را برای استفاده کنندگان از این اماکن فراهم کند.