اهمیت بالینی پلی مورفیسم ژن مهارکننده فعال کننده پلاسمینوژن-1 در مبتلایان سرطان پستان از شمال غرب ایران

گزارش شده پلی مورفیسم شایع4G/5G در پروموتر ژن مهارکننده فعال کننده پلاسمینوژن-1(PAI-1) در سطح بیان PAI-1 تاثیر دارد و با توجه به شواهدی که پیشرفت سرطان پستان را با افزایش سطح PAI-1 همراه می داند، ارزیابی ارتباط بین این پلی مورفیسم و وضعیت بالینی بیماران مبتلا به سرطان پستان معقول و منطقی به نظر می رسد.
این مطالعه توصیفی- تحلیلی شامل 160 بیمار غیرخویشاوند از جمعیت شمال غرب ایران است که بر اساس معیار های بالینی مبتلا به سرطان پستان تشخیص داده شده اند و در طی مطالعه قبلی پلی مورفیسم PAI-1 4G/5G آن ها تعیین شده بود. جهت بررسی ارتباط این پلی مورفیسم با علائم بالینی و آسیب شناختی، از آزمون دقیق فیشر و نرم افزار SPSS با سطح معنی داری 05/0 استفاده شد.
در رابطه با پلی مورفیسم PAI-1 4G/5G تمام ویژگی های اعلام شده از سرطان پستان، که روی شدت بیماری موثر هستند مورد مطالعه و بررسی قرار گرفت. نتایج نشان داد که پلی مورفیسمPAI-1 4G/5G با چند عامل مرسوم از جمله اندازه تومور، متاستاز به غدد لنفاوی و مرحله تومور ارتباط مثبت دارد.
داده های ما نشان می دهد که بیماران با ژنوتیپ5G/5G بیشتر مستعد ابتلا به توسعه سرطان پستان هستند، در حالی که افراد با ژنوتیپ های4G/4G و4G/5G حساسیت پایین تری به گسترش سرطان پستان دارند؛ بنابراین آلل4G به احتمال زیاد، دارای یک نقش محافظتی در برابر توسعه سرطان پستان در جمعیت مورد مطالعه ما است.