رئالیسم جادویی و مولفه های آن در بررسی داستان لیالی الف لیله نجیب محفوظ

رئالیسم جادویی از سبک های نوین داستان نویسی است که در آن نویسنده، عناصر «سحر و جادو» و «وهم و خیال» را با رخدادهای واقعی درهم می آمیزد، به گونه ای که اتفاقات و شخصیت های جهان واقعی و فراواقعی برای خواننده کاملا طبیعی و باورپذیر جلوه می نماید. نجیب محفوظ یکی از بزرگ ترین رمان نویسان معاصر عرب از این شیوه در برخی آثار خود بهره جسته است. داستان لیالی الف لیله یکی از برجسته ترین آنها است که در این مقاله تلاش شده پس از معرفی و بیان مولفه های رئالیسم جادویی، این عناصر و شاخصه ها در داستان لیالی الف لیله شناسایی و بررسی شوند تا از ره آورد آن وجود مولفه های رئالیسم جادویی در این داستان و چگونگی و میزان استفاده نجیب محفوظ از آنها تبیین شود؛ علاوه بر «سحر و جادو» و «وهم و خیال»، می توان به وجود عناصر دیگری همچون «اسطوره و نماد»، «دوگانگی»، «تصوف و صوفی گری»، «رویکرد انتقادی»، «آشنایی زدایی» ، «درون مایه مهم اجتماعی» و «بی طرفی نویسنده» نیز به عنوان دیگر مولفه های رئالیسم جادویی در داستان لیالی الف لیله اشاره کرد. به طوری که می توان این داستان را از نمونه های برجسته رئالیسم جادویی در ادبیات داستانی عربی به شمارآورد.