زمان در تخیل زیست-محیطی معاصر فرانسه مساله «بی زمانی گسترده»

بازی های زمانی در نوشته های علمی-تخیلی بی شمارند. داستان های برخاسته از تخیل زیست محیطی (اکو-فیکسیون)، به عنوان زیرمجموعه ای از گونه ی علمی-تخیلی، در این میان استثنا نیستند. زیبایی شناختی نوشته های اکو-فیکسیونل تا حدود بسیار زیادی به زیبایی شناختی گونه ی علمی-تخیلی نزدیک است اما، به جهت مضمون خاص ایشان، یعنی: زیست-محیط (اکولوژی)، این نوشته ها گاه از الگوهای خاصی استفاده می کنند.
در این مقاله، مساله ی زمان و «بی زمانی» با توجه به پیش فرض فوق مورد مطالعه قرار خواهد گرفت: نوشته های اکو-فیکسیونل گرایش به وارد کردن نوعی «بی زمانی» در توصیفات خود از دنیاهای آینده دارند. در متونی که در این مقاله بررسی شده اند، «بی زمانی» از سطح کنش ها و اتفاقات، به طور خلاصه: از سطح رویدادها، به سطح ساختارها و مفاهیم منتقل گشته است.
سه اثر اکو فیکسیونل در این مقاله مورد بررسی قرار خواهند گرفت : Globalia اثر ژان کریستف روفن؛ Eternity Incorporated نوشته ی رافائل گرانیه دو کاسانیاک؛ و Le gout de l’immortalité از کاترین دوفور.