اثر سیستئامین در طول بلوغ آزمایشگاهی بر زنده مانی و توانایی میوز تخمک های منجمد شده بوفالو

اهداف مطالعه حاضر بررسی اثرات سیستئامین به عنوان یک آنتی اکسیدان بر میزان بلوغ تخمک های بوفالو در محیط آزمایشگاه (آزمایش 1)، و زنده مانی و وضعیت هسته ای آن ها متعاقب انجماد شیشه ای (آزمایش 2) بودند. تخمک های نابالغ با سلول های متراکم کومولوس تهیه شده از تخمدان های حیوانات کشتار شده جمع آوری شدند و سپس در محیط کشت بلوغ بدون سیستئامین (کنترل) یا μM 50 سیستئامین (درمان شده) کشت داده شدند. تخمک ها در محلول انجماد شیشه ای 1 (VS1): M 5/1 اتیلن گلیکول (EG) + M 5/1 دی متیل سولفوکسید (DMSO) به مدت 45 ثانیه منجمد شدند (مرحله اول). بعد از این در معرض قرارگیری اولیه، تخمک ها به VS2: 3 M EG + 3 M DMSO در یک محیط نگهدارنده به مدت 25 ثانیه منتقل شدند (مرحله 2). بعد از ذوب شدن، تخمک ها از لحاظ مورفولوژی بررسی شدند و سپس به مدت 2 ساعت دیگر در محیط های کشت بلوغ کنترل یا مکمل سازی شده با سیستئامین کشت داده شدند. تخمک ها از لحاظ ظاهری مورد ارزیابی قرار گرفتند و با تریپان بلو برای بررسی زنده مانی رنگ آمیزی شدند. میزان بلوغ تخمک ها برای محیط کشت بلوغ آزمایشگاهی با سیستئامین در مقایسه با کنترل ها بیشتر بود (P<0.05). اختلاف معنی داری از لحاظ مورفولوژی، بقا و میزان بلوغ بین دو گروه انجمادی (گروه های درمان شده با سیستئامین و درمان نشده) وجود نداشت، اما مورفولوژی، بقا و درصدهای تخمک های متافاز II در هر دو گروه تخمک های منجمد شده در مقایسه با کنترل های مربوط به خود کمتر بودند. در نتیجه، افزودن سیستئامین به محیط کشت بلوغ، بلوغ هسته ای تخمک های بوفالو را بهبود بخشید، اما اثر مثبتی بر مقاومت به سرما در طول انجماد شیشه ای نداشت.