طراحی، ساخت، مشخصه یابی و ارزیابی زیستی نانوذرات اکسید آهن پوشش داده شده با پلیمر پرشاخه ی پلی گلیسرول

ساخت نانوسامانه های هدفمند انتقال دارو از یک طرف امکان دسترسی زیستی به دارو را بهبود بخشیده و از طرف دیگر اثرات جانبی زیان بار آن را بر سایر نقاط بدن به حداقل ممکن رسانده است. از جمله ی این نانوسامانه ها می توان به نانوذرات اکسید آهن اشاره کرد که امروزه به صورت گسترده در تصویربرداری تشدید مغناطیسی به عنوان عامل بهبود کیفیت تصویر استفاده می شود. این خاصیت ممتاز این نانوذرات همراه با قابلیت هدفمند کردن آن ها از طریق میدان مغناطیسی خارجی سبب جلب توجه بسیاری از محققین به آن ها شده است. پوشش دهی سطح نانوذرات توسط پلیمرهای زیست سازگار سبب بهبود خواص زیستی آن ها می شود. در این زمینه می توان به پلیمرهای پرشاخه اشاره کرد که با دارا بودن تعداد زیادی گروه عاملی سطحی می توانند به صورت هدفمند داروها را منتقل کنند. هدف از این پژوهش ساخت نانوذرات اکسید آهن، پوشش دهی آن توسط پلیمر پرشاخه ی پلی گلیسرول و مقایسه ی زیست سازگاری نانوذرات پوشش دار و بدون پوشش است. در ابتدا نانوذرات با استفاده از روش تجزیه ی حرارتی ساخته شده و سپس توسط روش حلقه گشا پوشش دهی شد. در انتها به منظور ارزیابی زیست سازگاری از آزمون سمیت سلولی (MTT assay) استفاده شد. نتایج مربوط به بررسی و مشخصه یابی نانوذرات به خوبی نشان دهنده ی ساخت نانوذرات با قطر متوسط 11 نانومتر و پوشش دهی موفق آن ها توسط پلیمر پرشاخه بود. به علاوه بررسی های مربوط به زیست سازگاری سلولی نشان داد که نمونه های بدون پوشش از غلظت μg/ml200 به بالا دارای سمیت سلولی بودند در حالی که نمونه های پوشش دار فاقد این اثر سمیت بود.