تبیین اخلاق اقتصادی ایرانیان با باورهای آیینی یا دینی با تکیه بر دوره مشروطه

تلاش برای شناخت راه های بومی رشد و پیشرفت از جمله دغدغه های اساسی جامعه ایرانی در زمان حاضر است. با وجود تلاش در این حوزه، ظاهرا توجه به کنشگر و فاعل انسانی در امر توسعه مغفول واقع شده است. در پژوهش حاضر، خصوصیات فردی ایرانی – در دوره مشروطه- در حوزه اقتصاد مورد تاکید قرار گرفته و برای مقایسه و تطبیق این خصائص با اخلاق اقتصادی روایت شده توسط ماکس وبر از سایر ادیان به ویژه دین پروتستان تلاش گردیده است. تعاملات انسان با خدا، انسان با انسان، انسان با طبیعت و انسان با اقتصاد در این مطالعه مورد توجه قرار گرفت تا شاید با مقایسه بتوان به توصیف و تبیینی از چرایی عدم پیدایش «روح سرمایه داری» و عوامل دینی و آیینی تاثیرگذار بر آن به معنای وبری دست یافت. ابزار و روش مورد استفاده در پژوهش حاضر نیز به تبعیت از وبر همان نمونه آرمانی است.