دعا و طلب در عرفان نظری

دعا و درخواست بندگان ازآنجایی که با وعده اجابت از جانب خداوند متعال مورد تاکید قرار گرفته و می تواند در روند حوادث و وقایع عالم خلقت تاثیرگذار باشد، در عرفان نظری مطرح گردیده است. عرفای مسلمان سر اجابت دعا را در مرتبه اعیان ثابته و از حیث اسما و صفات خداوند دانسته و البته مسئله اجابت دعا را از مسئله تحقق خواسته بنده متمایز نموده اند. در مقاله حاضر پس از تعیین انواع دعا و تبیین جایگاه اسما و صفات خداوند و بحث درباره اعیان ثابته نشان داده شده که اعیان ثابته چگونه به عنوان لوازم اسما و صفات خداوند در تحقق حوادث گوناگون، ازجمله طلب و درخواست بندگان تعیین کننده هستند.
همچنین یادآور شده که قطعی بودن امر اجابت از جانب خداوند متعال تنها در صورتی است که داعی با معرفت و تصوری صحیح از خداوند و قلبی طاهر تنها خدا را خوانده و غیر حق را در دل و ذهن خود جایگزین حق نکرده باشد.