بررسی موانع مشارکت زنان در سطوح مدیریتی سازمان آموزش و پرورش

هدف از انجام این پژوهش، بررسی عوامل بازدارنده مشارکت زنان در سطوح مدیریتی سازمان آموزش و پرورش از دیدگاه مدیران میانی در کشور ایران بود. جامعه آماری این پژوهش توصیفی-پیمایشی، شامل کلیه مدیران میانی مرد و زن شاغل در سازمان آموزش و پرورش بود که از بین آنها 300 نفر (150 نفر زن و 150 نفر مرد) به روش خوشه ایانتخاب شدند. برای اندازه گیری متغیرهای تحقیق، از پرسشنامه ی محقق ساخته پس از احراز پایایی و روایی استفاده شد. برای تجزیه و تحلیل داده ها، علاوه بر توصیف متغیرها در قالب میانگین، انحراف استاندارد و فراوانی، از روش های تی تک نمونه ای، تی مستقل، ضریب همبستگی اسپیرمن و آزمون فریدمن استفاده شد. نتایج تحقیق حاکی از آن بود که از بین عوامل هفتگانه ی مورد بررسی، آزمودنی های تحقیق، عوامل شخصیتی و نقصان مهارت های فنی را در انتصاب زنان به سطوح مدیریت بی تاثیر دانسته و عوامل نگرشی، اجتماعی-فرهنگی، مذهبی-تاریخی، سازمانی و سیاست های دولت را در بازداری از انتصاب زنان به سطوح مدیریت موثر دانسته اند. همچنین مقایسه ی میانگین عوامل مختلف حاکی از آن بود که بالاترین میانگین ها به ترتیب به عوامل زیر اختصاص دارد: سیاسی، سازمانی، مذهبی-تاریخی، اجتماعی-فرهنگی، نگرشی، شخصیتی و نقصان مهارت.