پتانسیل سنجی انرژی باد در ایستگاه های منتخب استان چهارمحال و بختیاری

ایران از پتانسیل های بالایی در تولید انرژی های تجدید پذیر و تجدیدناپذیر برخوردار است. موقعیت جغرافیایی ایران موجب شده که منبع بسیار بزرگی از انرژی های خورشیدی و بادی در آن موجود باشد. در پژوهش حاضر، پتانسیل انرژی در ایستگاه های همدید استان چهارمحال و بختیاری که دارای اطلاعات باد با دوره های آماری 27 ساله (2014-1988) بودند، مطالعه شد. داده های ساعتی سرعت باد از سازمان هواشناسی کشور دریافت شد. این داده ها در فواصل زمانی سه ساعته و در ارتفاع 10 متری از سطح زمین اندازه گیری شده اند. فراوانی این داده ها بر حسب مقیاس سالانه، فصلی و ماهانه در نرم افزار اکسل مرتب شدند. برای محاسبه احتمال وقوع داده ها از توزیع احتمال ویبول استفاده شد. بدین منظور فراوانی هر یک از سرعتهای باد در ساعات مختلف استخراج شدند. در ابتدا آزمون کای مربع برای تمام ایستگاه های استان انجام شد و ایستگاه هایی که داده های سرعت باد آنها از توزیع ویبول تبعیت نمی کردند حذف شدند. برای محاسبه پارامتر های شکل و مقیاس توزیع ویبول از روش حداقل مربعات استفاده شد.با استفاده از قانون یک هفتم، اطلاعات باد در ارتفاع 10 متری به ارتفاع 50 متری (که بیشینه ارتفاع توربین های بادی است) تبدیل و خصوصیات سرعت و توان باد در این ارتفاع محاسبه شدند. نتایج این تحقیق نشان داد پتانسیل انرژی باد در مقیاس سالانه در ارتفاع 10متری به ترتیب در ایستگاه های بروجن، شهرکرد وکوهرنگ به ترتیب 12/200، 41/167،68/154 وات بر متر مربع و در ارتفاع 50 متری نیز به ترتیب 59/391، 77/323،67/302 وات بر متر مربع در واحد سطح است. این مقادیر در اکثر ارتفاعات در ایستگاه بروجن با افزایش ارتفاع افزایش می یابد. نتایج این پژوهش حاکی از آن است که در مقیاس سالانه ایستگاه بروجن از پتانسیل مناسبی برای تولید انرژی بادی برخوردار است. بیشترین چگالی توان باد در هر سه ایستگاه در فصل زمستان به دست آمد. در مقیاس ماهانه نیز در ایستگاه های شهرکرد و بروجن بیشترین چگالی توان باد متعلق به ماه مارس است، اما در ایستگاه کوهرنگ بیشترین چگالی توان باد متعلق به ماه ژانویه است.