بررسی مقایسه ای حضور پروتئین CD105 در ضایعات دهانی سرطانی و دارای دیسپلازی به روش رنگ آمیزی ایمونوهیستوشیمی

با توجه به اهمیت آنژیوژنز و تشکیل عروق خونی جدید و ارتباط آن با پیشرفت ضایعات و نیز با توجه به حساسیت بروز پروتئین CD105 در مشخص کردن عروق خونی تازه، این مطالعه با هدف تعیین حضور نشانگر CD105 در ضایعات دیسپلاستیک و بدخیم انجام شد.
در این مطالعه توصیفی- تحلیلی و مقطعی، تعداد 20 بلوک پارافینی دارای تشخیص دیسپلازی و 20 بلوک پارافینی دارای تشخیص کارسینوم سلول سنگ فرشی دهان که طی 10 سال اخیر به بخش آسیب شناسی دهان، فک و صورت دانشکده دندان پزشکی مراجعه کرده بودند و تشخیص دقیق دیسپلازی و یا کارسینوم بر اساس معیارهای هیستولوژی داده شده، با روش نمونه گیری آسان انتخاب گردیدند. نمونه ها جهت تایید تشخیص وجود نشانگر CD105 در بافت های مورد نظر به صورت ایمونوهیستوشیمیایی رنگ آمیزی و توسط دو پاتولوژیست هم زمان با میکروسکوپ نوری با بزرگ نمایی 400X مورد ارزیابی قرار گرفتند. میانگین تعداد نواحی رنگ گرفته به عنوان میانگین دانسیته عروق دارای نشانگر CD105 در هر نمونه تعیین گردید. پس از آن داده ها وارد نرم افزار SPSS نسخه ی 20 شده و اطلاعات به دست آمده با بکارگیری آزمون Mann-Whitney با سطح معنی داری 0/05 مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفت.
میانگین بروز نشانگر CD105 در گروه ضایعات دیسپلاستیک 6/19 ± 7/58 و در گروه ضایعات سرطانی 8/63 ± 19/35 بود. آزمون Mann-Whitney اختلاف معنی داری میان بروز نشانگر CD105 در دو گروه نشان داد (0/001 >p value ).
با توجه به اهمیت بروز نشانگر CD105 در عروق خونی جدید و افزایش معنی دار این نشانگر در ضایعات بدخیم، می توان نتیجه گرفت که پیشرفت ضایعه دیسپلاستیک به سمت بدخیمی همراه با تشکیل عروق خونی جدید می باشد و می توان از این نشانگر در بررسی سیر ضایعات دیسپلاستیک و یا به عنوان هدف درمانی در ضایعات بدخیم کمک گرفت.