تحلیل وضعیت شبکه معابر سکونت گاه های روستایی بعد از اجرای طرح هادی (مورد مطالعه: روستاهای شهرستان زنجان)

شبکه معابر به عنوان شریان ارتباطی، یکی از مهم ترین اجزای بافت سکونت گاه های روستایی است و اصولا بافت نامنظم و پیچیده ای دارد. طرح هادی نیز برای نظم بخشیدن به شبکه معابر در روستا اجرا می شود. هدف این مقاله، بررسی میزان تاثیر طرح هادی روستایی در کیفیت نظم بخشیدن به شبکه معابر است.
روش این مقاله از نظر هدف، کاربردی واز دیدگاه اجرایی توصیفی- تحلیلی است. گردآوری داده ها با مطالعات میدانی و کتاب خانه ای انجام شده است. جامعه آماری 24 روستای شهرستان زنجان است. جمعیت روستاهای منتخب 11554 نفر است که با استفاده از جدول مورگان، 373 نفر به عنوان نمونه آماری انتخاب شدند. برای تحلیل داده ها از آزمون تک نمونه ای t، آزمون نیکویی برازش و آزمون K-S با کمک نرم افزار SPSS استفاده شده است.
نتایج پژوهش نشان می دهد که براساس محاسبات آزمون تک نمونه ای t مولفه «کیفیت و مرغوبیت مصالح زیرسازی شبکه معابر» با آماره t 091/6 بیش ترین انطباق را با استانداردهای شبکه معابر دارد و بیش ترین رضایت جامعه آماری از شاخص «طول و عرض شبکه معابر» 52/889=2χ) بوده است. هم چنین، طبق برآورد آزمون K-S، بین توزیع نرمال (324/2N=) و توزیع پواسن (679/1P=) اختلاف هست. این عامل نشان می دهد که وضعیت شاخص های تحقیق رو به توسعه است.
محدودیت ها: واکاوی میزان انطباق شاخص های شبکه معابر با استانداردهای تعیین شده در این زمینه و رضایت ساکنان از آن ها، مهم ترین چالش این پژوهش است.
راه کارهای عملی: برای بهبود وضعیت، افزایش نظارت محلی و سازمانی، تایید کارشناسی کیفیت مصالح، نظارت بر رعایت مقررات بعد از اجرا و توجه به معماری و زیبایی شناسی و ایمنی در طراحی شبکه معابر ضروری است.
اصالت و ارزش: اهمیت این پژوهش در پرداختن تخصصی به وضعیت شبکه معابر روستایی و ارائه راه کارهای لازم برای بهبود آن در طرح های آینده است.