تاثیر یک دوره تمرین مقاومتی بر بیان اینترلوکین-6 و RCAN-1 در عضله اسکلتی موشهای صحرایی دیابتی شده با استروپتوزوسین

مایوکاین های آزاد شده از عضله اسکلتی دارای نقش های متعدد متابولیکی و هایپرتروفیکی می باشند. از سویی دیگر یکی از مسیرهای پیشنهادی برای اعمال اثرات ورزش در بیماری های متابولیک مسیر سیگنالینگ کالسی نورین بوده است. با توجه به ارتباط مایوکاین اینترلوکین-6 (IL-6) و کالسی نورین هدف از مطالعه حاضر بررسی اثرات تمرین مقاومتی بر میزان بیان mRNA مایوکاین IL-6 و تنظیم کننده کالسی نورین 1 (RCAN-1) به عنوان شاخص فعالیت کالسی نورین در عضله اسکلتی در موش های صحرایی دیابتی بود.
32 سر موش صحرایی به صورت تصادفی به گروه های کنترل سالم، تمرین سالم، دیابتی کنترل و دیابتی تمرین تقسیم شدند. دیابت از طریق تزریق استروپتوزوسین (STZ) القا شد. گروه های تمرین 17 جلسه تمرین مقاومتی فزاینده را اجرا کردند. میزان بیان mRNA IL-6 و RCAN-1 عضله نعلی با روش Real-time Pcr اندازه گیری شد. از آزمون آنالیز واریانس دوطرفه برای تحلیل داده ها استفاده شد. سطح معناداری 05/0P< در نظر گرفته شد.
نتایج پژوهش نشان دهنده افزایش بیان mRNA RCAN-1 در اثر تمرین ورزشی در گروه های تمرینی بود (05/0P<). دیابت باعث کاهش بیان RCAN-1 در گروه های دیابتی گشته است (001/0P<). همچنین تمرین مقاومتی بیان مایوکاین IL-6 را در عضله اسکلتی افزایش داده است (08/0P=).
با توجه به نتایج پژوهش به نظر می رسد می توان به اثرات تعدیلی تمرینات ورزشی مقاومتی در بیان و فعال سازی مسیر کالسی نورین در نمونه های دیابتی و افزایش هم زمان در بیان مایوکاین IL-6 اشاره کرد. به نظر می رسد فعال سازی این مسیر به دنبال تمرینات مقاومتی می تواند در حفظ توده عضلانی در دیابت موثر باشد.