بررسی نیمرخ ساختاری کودکان اوتیسم

اختلالات طیف اوتیسم یکی از اختلالات شایع در گروه اختلالات رشدی می باشد که شیوع آن 110 نفر به ازی هر 10000 نفر گزارش شده است. هدف تحقیق حاضر بررسی نیمرخ ساختاری کودکان اوتیسم با مقایسه آن ها با کودکان سالم می باشد.
جامعه آماری، کودکان اوتیسم استان گیلان می باشد. 15 دانش آموز اوتیسم (گروه تجربی) و 15 کودک سالم (گروه کنترل) به صورت تصادفی به عنوان نمونه آزمودنی انتخاب شدند. اطلاعات فردی این کودکان از قبیل قد، وزن، سن و سوابق پزشکی آن ها با بررسی پرونده پزشکی جمع آوری شد. متغیرهایی از قبیل کایفوز، لوردوز، اسکولیوز پشتی، اسکولیوز کمری، زانو ضربدری، زانو پرانتزی و صافی کف پا به عنوان نیمرخ ساختاری در نظر گرفته شد. کایفوز، لوردوز، اسکولیوز کمری و پشتی توسط دستگاه اسپاینال موس و زانو ضربدری و پرانتزی توسط کولیس و در نهایت صافی کف پا توسط آزمون افت ناوی مورد ارزیابی قرار گرفتند. جهت مقایسه داده ها از آزمون های t مستقل و یو من ویتنی استفاده شد(05/0 p<).
نمونه آماری این پژوهش، 15 دانش آموز اوتیسم (سن 4/1±73/7 سال، قد 57/11±125 سانتی متر، وزن 49/11±1/30 کیلوگرم، شاخص توده بدنی 17/4±13/18 کیلوگرم بر متر مربع) و 15 کودک سالم به عنوان گروه کنترل (سن 9 سال، قد 55/4±134 سانتی متر، وزن 37/9±66/33 کیلوگرم و شاخص توده بدنی 17/4±18 کیلوگرم بر متر مربع) است که به صورت تصادفی هدف دار برای این پژوهش انتخاب شدند. نتایج حاصل از این پژوهش نشان داد که تفاوت معنی داری بین متغیرهای کایفوز (046/0=p)، اسکولیوز کمری (001/0=p) و زانو ضربدری (001/0=p) در دو گروه وجود دارد. اما تفاوت معنی داری بین دو گروه در متغیرهای لوردوز، اسکولیوز پشتی، زانو پرانتزی و کف پای صاف وجود نداشت (05/0≤p).
استنتاج: با توجه به نتایج مطالعه حاضر، شیوع کایفوز، اسکولیوز کمری و زانو ضربدری در این کودکان بیش تر می باشد که لازم است در ارزیابی بیماران اوتیسم، مشکلات ساختاری لحاظ گردد.