اثرات تاخیری پیش شرطی سازی ایسکمیک دور اندامی بر حداکثر اکسیژن مصرفی، رهایش لاکتات و تست های عملکرد ریوی در افراد ورزشکار و غیر ورزشکار

پیش شرطی سازی ایسکمیک دور سبب بهبود عملکرد ورزشی می شود و از آنجا که این پدیده دارای دو فاز می باشد، هدف مطالعه کنونی بررسی اثرات تاخیری پیش شرطی سازی ایسکمیک دور بر عملکرد قلبی تنفسی افراد ورزشکار و غیر ورزشکار است.
25 نفر از دانشجویان پسر و دختر در دو گروه اصلی ورزشکار و غیر ورزشکار مورد مطالعه قرار گرفتند. پیش شرطی سازی ایسکمیک با استفاده از 3 سیکل متناوب ایسکمی و جریان مجدد کوتاه 5 دقیقه ای بر روی بازوهای افراد شرکت کننده اعمال گردید. تست های قلبی تنفسی قبل، بعد و 24 ساعت پس از اعمال پیش شرطی سازی اندازه گیری شدند. حداکثر اکسیژن مصرفی با استفاده از تست پله کوئین محاسبه گردید.
آنالیز آماری داده ها نشان داد که پیش شرطی سازی ایسکمیک دور تاخیری در گروه غیرورزشکار سبب بهبود معنادار در حجم اجباری بازدمی ثانیه اول، حداکثر تهویه ارادی و افزایش قابل توجه در بعضی دیگر از پارامترهای تست عملکرد ریوی گشته است. همچنین پیش شرطی سازی تاخیری سبب کاهش فشار سیستولی و ضربان قلب و کاهش رلیز لاکتات در هر دو گروه به ویژه در گروه ورزش گردید، اما اثر معنی داری بر حداکثر اکسیژن مصرفی هیچ کدام از گروه ها نداشت.
پیش شرطی سازی ایسکمیک دور تاخیری سبب بهبود عملکرد قلبی عروقی افراد گروه ورزشکار و عملکرد تنفسی افراد گروه غیر ورزشکار شده است؛ بنابراین می تواند جایگزین مناسبی برای مواد نیروزا در جهت بهبود عملکرد ورزشی افراد در میادین ورزشی باشد.