اثر گرسنگی بر الگوی رشد، ترکیبات شیمیایی بدن و لیزوزیم در دو وزن مختلف ماهی شانک زرد باله (Acanthopagrus latus، Houttyn، 1782)

مطالعه حاضر، به منظور بررسی اثر گرسنگی بر شاخصهای رشد، ترکیبات شیمیایی و ایمنی غیر اختصاصی ماهی شانک زرد باله در دو اندازه وزنی مختلف طراحی گردید. در این تحقیق،120 ماهی با میانگین طولی cm 98/0± 05/8 و وزنی g 07/1±46/7 (سایز A) و 120 ماهی با میانگین طولی cm 86/0± 05/11 و وزنی g 07/3±01/18 (سایز B)، هر کدام به دو گروه تغذیه شده و تغذیه نشده و سه تکرار (20 قطعه ماهی در هر تکرار) در مخازن پلاستیکی L 60 مورد بررسی قرار گرفتند. نمونه برداری از ماهی در10، 20 و 30 روز محرومیت غذایی انجام شد. نتایج به دست آمده حاکی از کاهش معنی دار شاخص های رشد (ضریب رشدویژه، وزن نهایی، افزایش وزن بدن، شاخص کبدی و فاکتور وضعیت) گروه تغذیه نشده در سایز A شده است (05/0>P). در حالی که تفاوت معنی داری در این شاخص ها (به استثنای شاخص کبدی و فاکتور وضعیت) و ترکیب لاشه در سایز B بین گروه تغذیه شده و تغذیه نشده مشاهده نشد (05/0P). افزایش معنی داری در سطوح لیزوزیم در گروه تغذیه نشده از روز 20 محرومیت غذایی در مقایسه با گروه تغذیه شده هر دو سایز مشاهده شد و اختلاف معنی داری درکلیه شاخص های رشد، ترکیبات شیمیایی لاشه و سطوح لیزوزیم بین دو سایز مشاهده گردید (05/0>P). نتایج حاضر نشان می دهد که در سایز A ماهی شانک زرد باله، هم الگوی رشد و هم کیفیت لاشه به طور معنی داری در گروه تغذیه نشده در مقایسه با گروه تغذیه شده کاهش یافتند.