پیش بینی پراکنش گونه های گیاهی با استفاده از مدل های پراکنش گونه ای(SDM) معرفی روش حداکثر آنتروپی

دامنه و قلمرو پراکنش جغرافیایی بالقوه گونه های گیاهی و جانوری به منظور مشخص نمودن شرایط محیطی و نشان دادن عکس العمل گونه ها به شرایط محیطی استفاده می شود. به طور کلاسیک تهیه نقشه های حضور و پراکنش گونه-های گیاهی از طریق پیمایش میدانی و تفسیر عکس های هوایی انجام می گیرد که از یک سو با صرف زمان، هزینه و نیروی انسانی زیاد در مقیاس های وسیع توام بوده و از سوی دیگر تنها پراکنش بالفعل گونه را ثبت می نماید. حال آنکه توسعه و پیشرفت در زمینه به کارگیری الگوریتم ها و تکنیک های آماری جدید، راهکارهای قدرتمندی را برای بررسی پیش بینی حضور و پراکنش واقعی و پتانسیل پوشش گیاهی و همچنین تهیه نقشه های پیش بینی پراکنش گونه ها تحت سناریوهای متفاوت را فراهم نموده است که اصطلاحا به آن مدل سازی پراکنش گونه گفته می شود. مدل سازی پراکنش گونه ای (SDM) یا مدل سازی میدان اکولوژیک (ENM) اصطلاحاتی هستند که برای توصیف مدلسازی پراکنش گونه ای به کار رفته اند. در این پژوهش به معرفی مدل حداکثر آنتروپی نرم افزار (Maxent) خواهیم پرداخت. نرم افزار Maxent یکی از ابزارهای محبوب برای مدلسازی پراکنش گونه ها و میدان اکولوژیک است. مدل حداکثر آنتروپی، تنها به داده های حضور گونه نیاز دارد و از این جهت حائز اهمیت می باشد. مطالعات بیانگر آن است که حتی در مواقعی که نمونه ها کم است، عملکرد پیش بینی این مدل حداکثر بوده و می تواند با روش هایی که بالاترین دقت پیش بینی را دارند، رقابت کند و نتایج قابل قبولی را ارائه دهد. بنابراین مدل های پراکنش گونه ای و به خصوص مدل حداکثر آنتروپی می تواند نقش مهمی را در تعیین عوامل مهم موثر پراکنش و همچنین تهیه نقشه های پیش بینی حضور گونه ها ایفا نمایند.