ارزیابی تحمل به شوری ارقام جو در شرایط آزمایشگاه و مزرعه

به منظور ارزیابی اثر شوری در مراحل مختلف رشد بر برخی صفات در ارقام مختلف جو، این آزمایش در مزرعه تحقیقاتی صدوق، وابسته به مرکز ملی تحقیقات شوری در سال زراعی 91-90، در محیط کشت پتری دیش و مزرعه اجرا شد. در محیط کشت پتری دیش جوانه زنی ارقام افضل، نصرت، ریحان، 4 شوری و رودشت در واکنش به سطوح مختلف شوری 5، 10، 15، 20 و 25 دسی زیمنس بر متر و آب مقطر به عنوان شاهد به صورت فاکتوریل در قالب طرح پایه کاملا تصادفی با سه تکرار مورد مطالعه قرار گرفت. نتایج نشان داد که بیش ترین کاهش جوانه زنی در سطح شوری 20 دسی زیمنس بر متر بود. هم چنین در بین ارقام مورد آزمایش، رقم افضل و 4 شوری به ترتیب با 6/58 و 53/58 درصد جوانه زنی نسبت به سایر ارقام بالا ترین درصد جوانه زنی را داشتند. آزمایش در محیط کشت مزرعه به صورت اسپیلت پلات در قالب طرح پایه بلوک های کامل تصادفی با چهار تکرار انجام شد. شوری های مختلف در سه سطح شامل مقادیر 4، 8 و 14 دسی زیمنس بر متر در کرت های اصلی و پنج رقم مورد بررسی در کرت های فرعی قرار گرفتند. اثر تیمار شوری بر تمامی صفات مورد مطالعه (به غیر از طول سنبله) در سطح احتمال یک درصد و بر طول سنبله در سطح احتمال پنج درصد معنی دار بود. اگرچه اکثر صفات در اثر تنش شوری کاهش یافتند اما اعمال شوری باعث افزایش سدیم و پتاسیم دانه گردید. با افزایش تنش شوری عملکرد دانه کاهش یافت و ارقام نیز تفاوت معنی داری را نشان دادند. برهمکنش شوری در رقم نشان داد که ارقام نصرت، ریحان، 4 شوری و رودشت در شوری 14 دسی زیمنس بر متر کم ترین عملکرد را از خود نشان دادند و رقم افضل در این شوری برتر از دیگر ارقام بود.