تاثیر ابعاد ادراک خود بر روابط اجتماعی با همسالان در نوجوانان مراکز آموزشی استعدادهای درخشان و مدارس عادی

هدف از تحقیق حاضر بررسی تاثیر ابعاد چندگانه ادراک خود بر روابط اجتماعی نوجوانان سر آمد و عادی در محیط مدرسه بود. گروه نمونه از 190 دانش آموز کلاس سوم راهنمائی (88 دختر و 102 پسر) از دو مرکز آموزشی استعدادهای درخشان (83 نفر) و دو مدرسه دولتی همتا (107 نفر) انتخاب شدند. ادراک خود به وسیله مقیاس نیمرخ ادراک خود برای نوجوانان و مقیاس ادراک شایستگی هارتر تهیه شد. تحلیل نتایج نشان داد که مقیاس مزبور در پنج بعد شایستگی تحصیلی، شایستگی اجتماعی، خود ارزشمندی کلی، شایستگی ورزشی و اداره رفتار، ادراک خود را مورد سنجش قرار می دهد. به منظور سنجش روابط اجتماعی با همسالان در محیط مدرسه از "پرسشنامه احساس تنهایی" استفاده به عمل آمد. نتایج نشان داد که ارتباط اجتماعی با همسالان در دو گروه نوجوانان سرآمد و عادی از وضعیت متفاوتی تبعیت نمی کند. دختران نسبت به پسران روابط اجتماعی بیشتری با همسالان خود برقرار می سازند. همچنین نوجوانانی که از ادراک شایستگی اجتماعی بالاتر و خود ارزشمندی قویتری برخوردارند، روابط بیشتری با همسالان خود ایجاد می کنند. نهایتا نتایج نشان داد که قدرت پیش بینی کنندگی شایستگی اجتماعی برای روابط اجتماعی با همسالان بیش از سایر متغیرها می باشد.