بررسی تاثیر تمرینات ایروبیک در دو نوبت صبح و عصر بر نیم رخ لیپیدی، شاخص توده بدنی، درصد چربی بدن و حداکثر اکسیژن مصرفی در زنان دارای اضافه وزن

سطح پلاسمایی نیم رخ لیپیدی به عنوان فاکتور مهمی در برآورد خطر بیماری های قلبی- عروقی به شمار می رود. هدف از مطالعه حاضر، ارزیابی تاثیر 8 هفته تمرینات ایروبیک در دو نوبت صبح و عصر بر نیم رخ لیپیدی، درصد چربی بدن، شاخص توده بدنی و حداکثر اکسیژن مصرفی در زنان دارای اضافه وزن غیر فعال بوده است.
در این مطالعه نیمه تجربی 36 زن دارای اضافه وزن غیر فعال با میانگین سن05/3±71/29 سال و نمایه توده بدن 26/1±25/27کیلوگرم بر متر مربع به طور هدفمند به دو گروه تمرین (10 نفر) و دو گروه کنترل (8 نفر) تقسیم شدند. برنامه تمرین شامل 8 هفته تمرینات ایروبیک در دو زمان 8 صبح و 6 عصر بود که 3 روز در هفته و با شدت 60 درصد ضربان قلب بیشینه و مدت زمان 25 دقیقه در هفته اول آغاز و به شدت 85 درصد ضربان قلب بیشینه و مدت زمان 45 دقیقه در هفته آخر رسید. پیش و پس از مداخله تمرینی، خون گیری در شرایط 12 ساعت ناشتایی به منظور ارزیابی نیم رخ لیپیدی انجام شد.
یافته ها نشان داد که سطوح HDL-c متعاقب تمرین در هر دو نوبت صبح و عصر افزایش(001/0p=) و LDL-c کاهش معنی داری داشت (002/0p=). در سطوح تری گلیسرید و کلسترول تام در نتیجه تمرین تفاوت معنی داری مشاهده نشد (27/0=p و 38/0=p). حداکثر اکسیژن مصرفی در تمرینات عصرگاهی افزایش معنی داری داشت(013/0=(p. درصد چربی بدن و شاخص توده بدن در هر دو زمان صبح و عصر کاهش معناداری داشت (001/0=p).
استنتاج: یافته های مطالعه حاضر نشان داد که انجام تمرینات ایروبیک در نوبت صبح و عصر تاثیر مشابهی بر نیم رخ لپیدی داشته در حالی که افزایش ظرفیت هوازی در عصر بیش تر از صبح بود.