مدل سازی مطلوبیت زیستگاه درنای معمولی (Grus grus) در تالاب میقان اراک

منطقه شکار ممنوع تالاب میقان اراک در مرکز کشور ایران و در دالان مهاجرتی پرندگان قرار دارد. این منطقه در فصل سرما با داشتن شرایط مطلوب زیستگاهی هر ساله پذیرای تعداد زیادی پرنده مهاجر به ویژه درنای معمولی می باشد، با توجه به جمعیت زیاد درنای معمولی در تالاب میقان در فصل سرما نسبت به سایر زیستگاه ها، این گونه نماد تنوع زیستی منطقه معرفی شده است. این مطالعه سال 1393 در منطقه تالاب میقان با استفاده از روش Maxent بر اساس حداکثر آنتروپی یا نزدیک به واقعیت با 4 متغیر شامل کاربری اراضی، عمق آب، غذا و فاصله از عوارض انسان ساخت (جاده های اصلی، معدن، کارخانه، روستا، شهر، فرودگاه و تصفیه خانه فاضلاب) و 20 نقطه حضور درناها انجام شد. نتایج مطالعه نشان می دهد مساحت 5037 هکتار معادل 21 درصد از محدوده منطقه شکار ممنوع تالاب میقان دارای زیستگاه مطلوب برای درناها می باشد، مدل ROC مشخص نمود اعتبار مدل مطلوبیت زیستگاه معادل 817/0 است که نشان گر عمل کرد عالی روش Maxent می باشد. در بین متغیرها بیش ترین اثرگذاری بر روی زیستگاه درنا به ترتیب مربوط به متغیر عمق آب (از 5 سانتی متر تا 40 سانتی متر) ، فاصله از عوارض انسان ساخت (بیش از 1000 متر) ، کاربری اراضی (آبگیر، دیم زار و آبی زار) و غذا (اویارسلام، جوانه های گندم و جو) می باشد. راهکارهای مناسب جهت حفظ زیستگاه درنا در این منطقه، حفاظت از لکه های مطلوب زیستگاهی موجود، جلوگیری از تغییر کاربری اراضی و عدم توسعه فعالیت های صنعتی و معدنی و تامین حقابه تالاب میقان می باشد.