تاثیر کود های زیستی در مقاومت خیار گلخانه ای به بیماری مرگ گیاهچه ناشی از Pythium aphanidermatum و افزایش اجزای عملکرد

بیماری مرگ گیاهچه خیار Pythium aphanidermatum یکی از بیماری های زیانبار خیار است. در این تحقیق، تاثیر سه کود زیستی (بیولوژیک) شامل: نیتروکسین، قارچ ریشه (میکوریز) و ورمی کمپوست به صورت تنها و تلفیق، در القای مقاومت و افزایش اجزای عملکرد خیار گلخانه ای (ES-2862) آلوده به بیماری مرگ گیاهچه بررسی شد. این آزمایش در شرایط گلخانه و در قالب طرح کامل تصادفی با چهار تکرار انجام شد. نتایج بررسی شدت بیماریزایی نشان داد که تیمار ورمی کمپوست + قارچ ریشه+ نیتروکسین (37درصد) و تیمار ورمی کمپوست + نیتروکسین (73درصد) به ترتیب بیشترین و کمترین تاثیر را در کاهش شدت بیماری دارند. تیمار مربوط به مخلوط سه کود بیشترین تاثیر را در افزایش اجزای عملکرد خیار داشت، درحالی که قارچ ریشه به تنهایی کمترین تاثیر را در اغلب صفات نشان داد. بررسی میزان تغییرپذیری ژن های Cupi4 و Chitinase با روش qRT-PCR نشان داد که بیان این دو ژن، تحت تاثیر تیمارها قرارگرفته و برای ژن Cupi4 (65/23) تیمار مخلوط سه کود و برای ژن Chitinase (45/2) تیمار قارچ ریشه، بیشترین تاثیر را در الگوی بیان ژن نشان داد. با توجه به نتایج به دست آمده، چنین نتیجه گیری می شود که از این کودها می توان به عنوان عامل های بیوکنترل در برابر عامل های بیمارگر قارچی استفاده کرد.