ارزیابی توانایی کنترل بیولوژیک مخمر Pichia membranaefaciens در برابر بیمارگرهای پوسیدگی خوشه انگور Aspergillus tubingensis و Penicillium crustosum

بیماری پوسیدگی خوشه یکی از بیماری های مهم انگور است که توسط شماری از قارچ های عامل پوسیدگی انباری از جمله Aspergillus tubingensis و Penicillium crustosum ایجاد می شود. در این تحقیق برخی از سازوکار های کنترل بیولوژیک دو جدایه از مخمر Pichia membranaefaciens شامل توانایی رقابتی، توانایی تولید سیدروفور و زهرابه (توکسین)، برهمکنش بین یاخته های مخمری با میسلیوم قارچی و توانایی تولید آنزیم های تجزیه کننده در برابر بیمارگرهای قارچی بررسی شد. در شرایط آزمایشگاهی جدایه های مخمر توانایی رقابتی بالایی علیه بیمارگرها در محیط کشت PDA اصلاحی با میزان پایین قند دکستروز نشان دادند. این جدایه ها افزون بر بازدارندگی از رشد بیمارگرها در آزمون کشت متقابل با دو میزان متفاوت قند دکستروز، توانایی تولید سیدروفور و زهرابه را هم نشان دادند. نتایج مربوط به بررسی برهمکنش های بین بیمارگرهای قارچی و مخمرهای آنتاگونیست، نشان داد که یاخته های مخمر در اتصال به میسلیوم های بیمارگرها توانایی بالایی دارند. در ادامه این بررسی برهمکنش، توانایی تولید آنزیم های تجزیه کننده توسط جدایه ها نیز مشاهده شد. در شرایط انباری میزان آلودگی خوشه ها به بیمارگرهای A. tubingensis وP. crustosum توسط جدایه P4 به ترتیب 16/49 درصد و 64/62 درصد و توسط P5 به ترتیب 88/44 درصد و 3/50 درصد کاهش داده شدند. بنابر نتایج این تحقیق هر دو جدایه در شرایط آزمایشگاهی و انباری قابلیت کنترل بیولوژیک رشد بیمارگرها را دارند.