شناسایی گونه های عامل Leishmaniasis پوستی در شهرستان درگز

چکیده:
مقدمه
Leishmaniasis پوستی، از بیماری های انگلی پوستی است که در بسیاری مناطق جهان به ویژه ایران به صورت اندمیک وجود دارد. هر چند روش میکروسکوپی روش متداول تشخیص بیماری می باشد، اما تشخیص گونه های عامل Leishmaniasis به صورت میکروسکوپی و یا از طریق یافته های بالینی امکان پذیر نیست. برای این منظور، روش های مولکولی از اهمیت ویژه ای برخوردار هستند.
روش ها
در این مطالعه، شناسایی گونه ی عامل Leishmaniasis پوستی در شهرستان درگز به روش Polymerase chain reaction (PCR) با هدف قرار دادن ژن کینتوپلاست Kinetoplast-DNA (kDNA) مورد بررسی قرارگرفت. این مطالعه بر روی 94 نمونه ی گرفته شده از بیماران مشکوک به Leishmaniasis مراجعه کننده به مراکز درمانی شهرستان درگز انجام شد. لام ها به روش گیمسا (Gimsa) رنگ آمیزی شدند و مورد بررسی مستقیم قرار گرفتند. PCR با استفاده از پرایمرهای اختصاصی DNA کینتوپلاست انجام شد و نتایج به دست آمده، توسط نرم افزار آماری SPSS و آزمون 2χ تجزیه و تحلیل گردید.
یافته ها
در بین 94 مراجعه کننده ی مشکوک به Leishmania، لام میکروسکوپی 82 نفر (2/87 درصد) از بیماران و با روش مولکولی 85 نفر (4/90 درصد) از بیماران مثبت شدند که تعداد 63 مورد (1/74 درصد) Leishmania major و 22 مورد (9/25 درصد) Leishmania tropica بودند. با در نظر گرفتن روش kDNA-PCR به عنوان یک روش استاندارد، ویژگی روش مستقیم میکروسکوپی 100 درصد و حساسیت آن 96 درصد محاسبه گردید. در این مطالعه، بین ابتلا به بیماری و فصل بروز (045/0 = P)، محل سکونت (004/0 = P)، جدید یا کهنه بودن ساختمان مسکونی (003/0 = P) و همچنین، نزدیکی به محل زندگی جوندگان (025/0 = P) رابطه ی معنی داری وجود داشت. بیشترین رخداد زخم های ناشی از Leishmania در نواحی دست و صورت بود.
نتیجه گیری
شهرستان درگز به عنوان کانون Zoonotic leishmaniasis مطرح بوده است؛ نتایج این مطالعه نشان می دهد کانون های جدیدی از Anthroponotic leishmaniasis نیز در این منطقه وجود دارد. Leishmania major عامل غالب بروز Leishmaniasis پوستی در این شهرستان بود ولی Leishmania tropica نیز به مقادیر کمتری در آن وجود داشت.
زبان:
فارسی
صفحات:
1582 تا 1589
لینک کوتاه:
magiran.com/p1665956 
دانلود و مطالعه متن این مقاله با یکی از روشهای زیر امکان پذیر است:
اشتراک شخصی
با عضویت و پرداخت آنلاین حق اشتراک یک‌ساله به مبلغ 1,390,000ريال می‌توانید 70 عنوان مطلب دانلود کنید!
اشتراک سازمانی
به کتابخانه دانشگاه یا محل کار خود پیشنهاد کنید تا اشتراک سازمانی این پایگاه را برای دسترسی نامحدود همه کاربران به متن مطالب تهیه نمایند!
توجه!
  • حق عضویت دریافتی صرف حمایت از نشریات عضو و نگهداری، تکمیل و توسعه مگیران می‌شود.
  • پرداخت حق اشتراک و دانلود مقالات اجازه بازنشر آن در سایر رسانه‌های چاپی و دیجیتال را به کاربر نمی‌دهد.
In order to view content subscription is required

Personal subscription
Subscribe magiran.com for 70 € euros via PayPal and download 70 articles during a year.
Organization subscription
Please contact us to subscribe your university or library for unlimited access!