اهمیت شکستگی پاتولوژیک و نوع درمان جراحی در پیش آگهی استئوسارکوما یک مطالعه بالینی گذشته نگر

استئوسارکوم یکی از شایع ترین تومورهای بدخیم استخوان می باشد. هدف این مطالعه ارزیابی تاثیر شکستگی پاتولوژیک و درمان های جراحی بکار رفته در استئوسارکوم اندام، روی پیش آگهی بیماران می باشد.
در این مطالعه گذشته نگر، 106 بیمار مبتلا به استئوسارکوم اندام که از اردیبهشت 1380 لغایت شهریور 1391 در سه بیمارستان تهران تحت درمان قرار گرفته بودند ارزیابی شدند. بیماران به گروه های «با» و «بدون» شکستگی پاتولوژیک تقسیم شدند. میزان بقا، عود موضعی و متاستاز دوردست بین این گروه ها مقایسه شدند. در بیماران با شکستگی پاتولوژیک میزان بقا بر اساس نوع جراحی (قطع اندام یا حفظ اندام) مقایسه صورت گرفت. مقایسه بین دو گروه با استفاده از Chi-square و Independent sample T-test صورت گرفت. میزان بقا با روش Kaplan-meier تعیین شد. درصورتی که P-value کم تر از 05/0 بود اختلاف معنی دار محسوب شد.
از 106 بیمار موردمطالعه، 57 نفر بدون شکستگی پاتولوژیک و 49 نفر با شکستگی بودند. درنهایت تفاوت معنی داری بین دو گروه ازنظر میزان بقا (36/0=p)، عود موضعی (91/0=p) و متاستاز دور دست (73/0=p) وجود نداشت. در بیماران با شکستگی پاتولوژیک تفاوت معنی داری بین بیماران بر اساس نوع جراحی انجام شده وجود نداشت (85/0=P)
بروز شکستگی پاتولوژیک در استئوسارکوم اندام یک فاکتور تضعیف کننده پیش آگهی نیست و در بیماران مبتلا به شکستگی پاتولوژیک با اطمینان از عدم کاهش میزان بقا می توان روش های جراحی با حفظ اندام را انجام داد.