بررسی نقش اعتماد اجتماعی و دینداری در پیش بینی احساس امنیت اجتماعی در بین دانشجویان دانشگاه خوارزمی

امنیت از نیازها و ضرورت های پایه ای فرد و جامعه تلقی می شود که فقدان یا اختلال در آن، پیامدها و بازتاب های نگران کننده و خطرناکی به دنبال دارد، به طوری که، انسان مدنی برای زندگی در جمع و دستیابی بهمراحل بالای رشد، نیازمند امنیت و آرامشخاطر است؛ که با رشد و نمو جرایم و انحرافات اجتماعی، زمینه های ناامنی و شکل گیری کج روی در سطح جامعه بیشترین دلهره را ایجاد می کند. ازاین رو، امنیت اجتماعی برای آحاد جامعه از بسیاری از موضوعات دیگری که ممکن است مهم تلقی شود، ضروری تر است.
در این پژوهش از روش پیمایش استفاده شده است. براین اساس برای سنجش متغیرها پرسشنامه ای شامل 65 سوال و گویه در قالب طیف لیکرت طراحی شد و بعد از احراز اعتبار و پایایی آن در اختیار 372 نفر از دانشجویان که با استفاده از شیوه نمونه گیری تصادفی ساده انتخاب شدند، قرار گرفت. تحلیل داده ها نیز با استفاده از آزمونهای آماری ضریب همبستگی پیرسون، آزمون تی و تحلیل رگرسیون چندمتغیره بهروش گام به گام انجام شد.
در بین عوامل موثر بر احساس امنیت اجتماعی، وضعیت تاهل، قومیت، اعتماد اجتماعی و دینداری رابطه معناداری با احساس امنیت داشته اند. ولی متغیرهای پایگاه اقتصادی و اجتماعی، سن، محل سکونت و جنس در این پژوهش رابطه معناداری با میزان احساس امنیت اجتماعی نداشته اند. همچنین نتایج تحلیل رگرسیون نشان داد که دو متغیر اعتماد اجتماعی و دینداری، دارای بیشترین تاثیر بر میزان احساس امنیت اجتماعی می باشند. همچنین یافته ها نشان میدهد که میزان احساس امنیت دانشجویان در سطح متوسطی قرار دارد.
این پژوهش نشان می دهد هر چه میزان اعتماد اجتماعی و دینداری در جامعه افزایش پیدا کند به تبع آن میزان احساس امنیت نیز افزایش می یابد. بر این اساس اصلیترین مولفه هایی که امنیت را ارتقا می دهد اعتماد اجتماعی و دینداری است. دین، اصل وحدت بخش و زمینه مشترکی را فراهم ساخته و به انسان اجازه می دهد تا با فائق آمدن بر تمایلات خودخواهانه شان و بهخاطر عشق به همنوعانشان فراتر از این خودخواهی ها عمل کنند. از طرفی اعتماد نیز یکی از جنبه های مهم روابط انسانی و زمینه ساز مشارکت و همکاری میان اعضای جامعه است. بنابراین چرخ های زندگی بر محور اعتماد به یکدیگر در حال حرکت است.