سرمایه اجتماعی و اخلاق زیست محیطی کشاورزان

بهره مندی از اخلاق زیست محیطی پیش زمینه حل مشکلات زیست محیطی بوده و از عوامل مختلفی تاثیر می‏پذیرد. در راستای شناسایی این عوامل، هدف اصلی این مطالعه، بررسی رابطه سرمایه اجتماعی و اخلاق زیست محیطی کشاورزان است.
روش تحقیق مطالعه حاضر از لحاظ هدف، کاربردی و از نظر شیوه گردآوری و تحلیل اطلاعات، توصیفی از نوع همبستگی است. جامعه آماری این پژوهش، همه کشاورزان شهرستان زابل در سال زراعی 93-94 بودند که 178 نفر از آن ها بر اساس جدول بارتلت و همکاران و با روش نمونه گیری تصادفی به عنوان نمونه آماری گزینش شدند. برای گردآوری اطلاعات از پرسشنامه های استاندارد و محقق ساخته استفاده شد. برای آزمون فرضیه های تحقیق از ضرایب همبستگی پیرسون و اسپیرمن و تحلیل رگرسیون چندگانه استفاده گردید.
نتایج یافته های تحقیق نشان داد که بین متغیرهای سرمایه اجتماعی و همه مولفه های آن با اخلاق زیست محیطی در سطح 01/0 رابطه معناداری وجود دارد.
سرمایه اجتماعی کشاورزان رابطه مستقیمی با اخلاق زیست محیطی آنان دارد. بنابراین، توجه و سرمایه گذاری برنامه ریزان و سیاست گذاران بر روی سرمایه اجتماعی کشاورزان موجب بهبود اخلاق زیست محیطی آنان و عدم توجه به آن موجب کاهش اخلاق زیست محیطی می‏شود.