تاثیر سرمایه گذاری بر رشد اقتصادی بخش حمل و نقل جاده ای ایران با استفاده از مدل رشد نئوکلاسیک

حمل ونقل جاده ای به عنوان یکی از عوامل تاثیرگذار بر رونق اقتصادی، از طریق جابجایی بار و مسافر، زمینه های امکان دسترسی به رفاه و تسهیلات ملی را افزایش می دهد و سرمایه گذاری در این بخش به عنوان یک عامل مهم، نقش اساسی و تعیین کننده ای در رشد بخش حمل ونقل جاده ای دارد. بنابراین، توجه به سرمایه گذاری در بخش حمل ونقل جاده ای کشور و روند تغییرات آن در این بخش از اهمیت زیادی برخوردار می باشد و شناخت وضعیت آن به لحاظ کمی و کیفی، در تصمیم-گیری ها و برنامه ریزی ها در بخش حمل ونقل جاده ای در سطوح مختلف کلان و خرد، اهمیت به سزایی دارد.
هدف از این مقاله تاثیر سرمایه گذاری بر رشد اقتصادی بخش حمل ونقل جاده ای ایران می باشد که برای همین منظور ابتدا از معیار نسبت نهایی سرمایه به تولید استفاده شده و با تشریح آن، برای بخش حمل ونقل جاده ای در دوره 1389-1353، نسبت نهایی سرمایه به تولید محاسبه شده است. در ادامه با استفاده از مدل رشد نئوکلاسیک، تاثیر سرمایه گذاری بر رشد اقتصادی بخش حمل ونقل جاده ای کشور طی دوره مذکور بررسی شده است.
با توجه به یافته های تحقیق یک درصد افزایش در نسبت سرمایه گذاری های انجام شده در بخش حمل ونقل جاده ای بر تولید ناخالص داخلی آن بخش موجب بالارفتن نرخ رشد ارزش افزوده این بخش به میزان 213/0درصد خواهد شد و افزایش یک درصد نرخ رشد نیروی کار شاغل در بخش حمل ونقل جاده ای موجب بالارفتن رشد ارزش افزوده این بخش به میزان 389/0درصد خواهد شد. همچنین یک درصد افزایش مصرف انرژی در بخش حمل ونقل جاده ای و صادرات نفت خام نیز موجب افزایش نرخ رشد ارزش افزوده بخش حمل ونقل جاده ای کشور به ترتیب به میزان 157/0 و 383/0 درصد خواهد شد و متغیرمجازی برای دوره جنگ و زمان انقلاب نیز اثر منفی دارد.